Rialc
Rao 145.2

            Lluís de Requesens






    1      L’acaptador vesat de petitesa
    2      a demanar james se pot estar,
    3      ni·l poden fer lexar se n’acaptar
    4      en son jovent ni ’ncara ’n sa vellesa,
    5      e lo pus mal que a ell poden dir
    6      es dient li que Deu li faça be.
    7      Hoynt aço, de dir mal no·s rete,
    8      tant ha d’enuig que no u pot sofferir.

    9      E jo, qui cuyt temps ha de fam morir,
    10     tant no deman qu’un petit be no he,
    11     e mal algu dich vos que dir no se
    12     si be·m veig clar que no·m volen hoyr.
    13     Deman en loch hon ha molta riquesa
    14     e gran mester me fa lo demanar,
    15     tant mes pus fort quant no·m volen donar;
    16     e·m port’al cars de dir qualque peguesa.

    17     Sovent deman, no y he punt de paresa,
    18     d’aquest peccat no me·n poden blasmar;
    19     mas res no·m val tot mon porfidiar
    20     abans la trob molt dona descortesa.
    21     Al demanar, dich vos no puch fugir,
    22     hoc apres mort pens que demanare
    23     so que deman, e james cessare;
    24     tant m’es forçat per mon voler complir.

    25     La nit somni, de jorn pens e sospir
    26     e quant sera ne quant ne que fare
    27     ne que pusch dir ne com me captendre
    28     de tant trist cas que ja son par no mir.
    29     E dich vos, cert, que y tinch ten fort encesa
    30     ma voluntat, que res no y pot bastar
    31     en fer m’un punt d’aquest voler lunyar;
    32     tant e tant fort amor en mi s’es mesa.

    33     A totes gents requir per gentilesa
    34     qu’en aquest fet me vullen ajudar;
    35     la hon deman sien bons a pregar
    36     no·m leix morir per tal mal de pobresa.
    37     Si son donar jo puch aconseguir,
    38     res d’aquest mon a tant no presare
    39     e per tal jorn festa tots anys colre,
    40     car aço es tot mon ben avenir.

    41     Dona de mi, amor me fa sentir
    42     a vos temps ha, de qui james no·m ve
    43     sino tot mal. Donques, jo com pore,
    44     si no·m donau, tal cosa sostenir?

 

 

 

Ed. Jaume Turró, Rialc 2000.

Di dubbia attribuzione: il senyal è proprio di Joan Berenguer de Masdovelles.

Ms.: J.

 

Incipitario di Lluís de Requesens
Indice degli autori

Rialc