Biblioteca del Rialc
Rao 0.50

            Blandin de Cornoalha






    1      [E]n non de Dieu commenzeray
    2      un bel dictat et retrayrai
    3      d’amors et de cavalaria
    4      et d’una francha compagnia
    5      che van far dos cavaliers,
    6      de Cornoalha bons guerriers
    7      che volgron per lo mond annar
    8      e lur [a]vantura cerchar.
    9      E la un, se Dieu me valha,
    10     ac non Blandin de Cornoalha,
    11     e l’aotre si fa appellar
    12     Guilhot Ardit de Miramar.
    13     E diray vos primierament
    14     consi els feron verament:
    15     la fe d’el cors els sy doneron
    16     et sobre sans els jureron
    17     che els si tenrrien lialtat
    18     la un a l’autre sans barat.
    19     E quant ayso agron promes
    20     cascun va penre son arnes,
    21     e monten sobre bon destrier,
    22     cascus comme bon cavalier,
    23     e parten se de leur hostals
    24     come valens [gens], se Dieus my sal,
    25     van s’en e tenon lor chamin.
    26     Aysso fu un diluncx ben matin,
    27     e intren s’en per los desertz
    28     com bons cavaliers et apertz
    29     tot jorn lur avanturas sercan.
    30     E de lur novellas parlan
    31     e ben miech an e[l]s cavalcheron
    32     che avantura non troberon.
    33     E puis quant ven un jorn [matin],
    34     els van tenir lo lur camin,
    35     e intren s’en per un boscage
    36     com bons cavaliers de parage.
    37     Et quant agron grant temps annat
    38     per lo boscage et cavalcat,
    39     els viron venir un brachet
    40     che s’en venc a elos tot drech
    41     e met se tresto[t] [lo] primier
    42     e va amb els per lo sendier.
    43     Adonc els se merevilheron
    44     quant lo brachet achi troberon
    45     e disseron la un a l’autre:
    46     «Aysso es avantura sen fauta».
    47     Adonchas Bla[n]dinet a dich:
    48     «Segan lo entro a la nuich,
    49     e veyrem cal chamin tenrra
    50     ni cal avantura most[r]era».
    51     Adonc lo brachet tot corren
    52     s’en va intra[r] per un torrent,
    53     e aqui trobet una cava
    54     che dedins terra s’en intrava,
    55     e met se dins lo cap primier
    56     che depuys hom no·l poc vezer.
    57     Aysso vi Guilhot Ardit
    58     de que [el] fu fort esbait,
    59     e Blandin non fu avissat
    60     dal can on [el] s’en fu intrat
    61     e dis a son companh Guillot:
    62     «Vesses lo can achi en loch?»
    63     Respont Guilhot et ha parlat:
    64     «Per esta cava es intrat».
    65     Adonches Blandinet a dich:
    66     «Esperas my, Guilhot Ardit,
    67     car jou, per sert, [lay] volle intrar
    68     dedins l’avantura sercar.
    69     Tres jours my attendes ayssi,
    70     pueys non fasses conte de my».
    71     Respont Guilhot et a ly dich:
    72     «So che playra a vos ami
    73     penssas de anar quant, vos volres
    74     car vos ayssi me trobares».
    75     Aqui presseron cumjat
    76     e Blandinet s’en es intrat
    77     tot armat d’armes vermelhas
    78     e aotras a gran[s] merevelhas,
    79     tot jort avant per la escura
    80     con bon cavallier d’avantura.
    81     E quant ac un gran tems anat
    82     el vi una gran claredat
    83     e aylla luench ac un hostal
    84     en che ac [un] trop bel portal.
    85     A sel portal el s’en anet
    86     e achi un porter trobet
    87     che li ubri tantost la porta
    88     e dis: «Intras en sella orta
    89     car vos aqui [a]trobares
    90     aventura si la volles».
    91     Adonc Blandin s’en va entrar
    92     en sela orta s’en va anar;
    93     aqui trobet, dins aquel ort,
    94     verayament mot bel desport:
    95     desot un bel pomer florit
    96     achi a l’ombra s’es dormit.
    97     En mentre che el si dormia
    98     e reysidar non si podia,
    99     aneron venir doas donsellas
    100    mot bellas a gran merveilhas.
    101    Dis l’una a l’autra: «Bel cavallier
    102    dorm lay desot aquel pomier,
    103    preg te che l’anen reysidar,
    104    car si nos podie conquistar
    105    d’ayssel jayan che aysi nos ten,
    106    nos l’amarian de bon tallen».
    107    Adonch elas s’en van annar
    108    vers Blandin e van li sonar:
    109    «Sus cavaller, annas avant
    110    davant che venga lo jayant,
    111    car certas el vos ausirie
    112    se consegre vos hi podie,
    113    car mot d’aotres [el] n’y a mort
    114    e fach morir a mala mort
    115    che nos volien conquistar
    116    [e] per fach d’armes recobrar».
    117    Adonc Blandin che las aosit,
    118    tantost d’amors el fu f[e]rit
    119    de ellas doas che eran bellas
    120    e dis lur: «Franchas damoasellas,
    121    volres vos en am my annar
    122    si jou vos pode conquistar?»
    123    Respondon elas: «Hoc verament,
    124    e faren vo [com]mandament».
    125    En mentre che aysi estan parlan,
    126    ve vos venir lo grant jayan
    127    che dis: «Qual sies tu desastrat
    128    che tant avant t’en sies intrat?»
    129    Adonc[has] e[l] li respondet:
    130    «Per sert jou ay non Blandinet;
    131    chi suy vengut per conquistar
    132    aquestas e ellas en vuelh mennar».
    133    Adonc lo jayan fu fort irat
    134    car Blandin li ac ayssi parlat,
    135    e levet [li] una gran massa,
    136    e dis che li fara far plassa.
    137    Adonc Blandin fu fort irat
    138    un saut a travers a sautat,
    139    e secodet ly d’una lanssa
    140    che portava de gran fissanza,
    141    e a luy tan gran colp donat
    142    per miech del cors che l’a tombat.
    143    Adonch lo jayan nafrat se senti
    144    e gita un gran crit e leva ssi,
    145    devers Blandin s’en va anar
    146    e tan gran colp ly va donar
    147    che tot l’escut li a romput
    148    e Blandin per terra es cassut.
    149    Adonc lo jayan, chi lo sanc perdia
    150    e restanchar no se podia,
    151    trestot lo cor li va fallir
    152    e achi s’anet esmortir.
    153    Ares so[n a]mdos tombat[z]
    154    per los grans colps che[·s] son donatz.
    155    Adonch las donsellas che aqui estavon,
    156    de jonnelhons a Dieu pregavon,
    157    vessen lo jayan amortit
    158    e van ss’en vers lur amich,
    159    a Blandinet de Cornoalha
    160    che n’ac facha la batagla,
    161    e dison li: «Franch cavalier,
    162    anas sus per lo vergier
    163    car vos lo jayan aves mort
    164    e faich morir a mala mort,
    165    recorda vos de vostra amya
    166    e de nobla cavallaria».
    167    E quant Blandin aus las noellas
    168    d’aquestas franchas damoysselas,
    169    levet si e pres corage
    170    com bon cavallier de parage
    171    e vi lo jayant estandut
    172    vaye ss’en ver el, l’escut romput,
    173    e senti lo un pauch polsar,
    174    tantost la testa li va levar
    175    e las donsellas gran gauch agron
    176    quan lo jayan achi mort viron
    177    e disson li: «Cavaller ardit,
    178    fach de nos a vostre delit
    179    car tos temps mais vos serviren
    180    e lialtat nos vos tenren,
    181    e prec vos che e·ns volhas gitar
    182    d’ayssi, senhor, et an vos mennar».
    183    Respon Blandin apertamen:
    184    «Doncas anen nos veramen,
    185    la fora ha un cavallier
    186    chi m’aspera per lo sandier
    187    e serie mot esbait
    188    si non vessie venir amich».
    189    Adonques Blandinet la pren
    190    per las mans blanches et va ss’en
    191    et va ss’en ver Guilhot Ardit
    192    e atroban lo che s’es adormit.
    193    Adons Blandin li va sonar:
    194    «Levas, compan, pansen d’anar,
    195    car l’avantura ay atrobada
    196    che nos avion demandada.
    197    Ve vos ayssi doas donsellas
    198    franchas, bellas a merevilhas
    199    che ay conquistadas d’un jayan
    200    che era plen de mal tallan».
    201    Adonc Guilhot che·ls vis venir
    202    apert si leva de dormir
    203    e dis lo: «Tres che ben vengut
    204    sias vos companch, si Dieu m’ajut,
    205    car sertas gran paor avia
    206    de vos quant venir non vos vessia,
    207    e era en corage de intrar
    208    [de]dins la cava vos sercar.
    209    Repaussas vos e parlerem
    210    en qual partida nos tenrren».
    211    Respon Blandin: «Pansen d’annar
    212    car jou no vuelh repausar.
    213    Portas la una vos davant
    214    e jou l’aotra, anem avant».
    215    E Guilhot pris una donsella
    216    e mes la si davant la sella
    217    e Blandinet feis aytrestal
    218    de l’autra, car ben ho val.
    219    Ares, s’en van per lo boschage
    220    los dos cavallers de parage,
    221    . . .
    222    e las donsellas van amb els
    223    che calvacan a myeia via.
    224    Achi [lor a] fallit lo dia.
    225    Adonc[has] Blandinet a dich:
    226    «Che faren nos Guilhot Ardit
    227    car lo jorn ven que·ns vol falhir
    228    per la nuich che va ss’en venir».
    229    Respont Guilhot: «Jou monteray
    230    sus un arbre e regarderay
    231    si veyrie qualche masage
    232    ont tengesson nostre hostage».
    233    Adonques el s’en va annar
    234    et en un arbre va montar
    235    e regardet d’amon d’aval,
    236    si vigra calche ostal.
    237    Ayla [a]val, [el] vi un castel
    238    che a son semblant erat mot bel,
    239    e dis a son compangn Blandin:
    240    «Pensen d’anar nostre camin
    241    car jou ay vist la un castel
    242    che jamais no lo vi plus bel.
    243    Pensen de cavalcar apert,
    244    che de jours iscan del desert».
    245    Apertamen e[l]s cavalcheron
    246    tant che·l desert detrays laseron
    247    e intren s’en per una prada
    248    d’erba frecha che lur agrada
    249    e al miech luoch fo lo castel
    250    che era gratios e mout bel.
    251    E las donzellas quant viron
    252    lo castel, elas ploreron
    253    e planhon si mout aygramen
    254    la una e l’autra verayament.
    255    E Blandinet, chi ben amava
    256    las donzellas che menava,
    257    demandet lur de que ploravan
    258    ni per que aytal dolor menavan.
    259    Adonc respondet la maior:
    260    «Comme non menerian nos dolor?
    261    car sel castel sol estre nostre,
    262    e an lo nos tot per lor gran forza,
    263    et tenon pres tot mon lignage
    264    e de bons cavaliers de grant parage».
    265    Respon Blandin: «Ne vos plores
    266    car lo castel ben cobrares.
    267    Respausan nos donques ayssi
    268    e combaterem lo matin».
    269    Disseron elas: «Per Dieu non sia!
    270    Pensen de tenir nostra via,
    271    car sel chi lo ten non a pavor
    272    de vos, senhor, ni de maior».
    273    Adonc Blandinet lur demanda:
    274    «Chi es aquel [qui·l] ten en garda?»
    275    Respondon elas: «Un jayant mout fort,
    276    frayre d’aquel che aves mort».
    277    Respon Blandin: «Jou non partirai
    278    d’ayssi, per sert, che jou vist auray
    279    si sel jayant es aytant fort
    280    comme l’aotre frayre che je ay mort.
    281    Per so descavalchen ayssi
    282    e combaterem le matin».
    283    Ares son els descavalcha[t]s
    284    e passeron per miech lo prat.
    285    So dis Guilhot: «Che mangeren?
    286    car pauca vianda nos tenen».
    287    Respon Blandin: «Passeron nos,
    288    alegramen parleren d’amors
    289    e deman nos en trobaren,
    290    per grat o per forza n’auren».
    291    Tota la nuich si repausseron
    292    tro lo matin che si leveron.
    293    E tantost quant foron levatz
    294    apertamen si son armat[z]
    295    e van si ben apparelhar
    296    per lo castell a batalhar.
    297    [E] dis Guilloth de bon tallan:
    298    «Volgra combatre an sel jayan,
    299    si vos plages a vos senhor
    300    che·m fesseses tanta d’onor».
    301    Respon Blandin e a ly dich
    302    apertamen: «Guillot Ardit,
    303    si bon corage vos santes,
    304    la batagla [per] vos prenes».
    305    Adonch Guillot apertament
    306    s’en va al castell verament
    307    e trobet lo portal ubert
    308    e intra ss’en ben [et] apert;
    309    et quant el fu dedins intrat
    310    tantost lo portal fu serat.
    311    E vi la molher del jayan,
    312    ben plena de mal talhan,
    313    che destacava dous leons
    314    che erun malvais et fellons.
    315    E los leons [s’en] van venir
    316    vers Guilloth et van l’asallir,
    317    e Guilloth comme valen
    318    defendet se apertament,
    319    e va a l’un tal co[l]p donar
    320    che la testa li va talhar.
    321    Devers l’autre el s’en annet
    322    e un gran te[m]ps [el] combatet,
    323    che no·l podia conquistar
    324    per ren del mont che poghes far.
    325    E a la fin s’es avissat
    326    e a li tan gran colp donat
    327    che tot un bras li a rumput
    328    e lo leon per terra es cassut.
    329    Adonc lo jayant che aqui estava
    330    e la batalha riguardava,
    331    vi los leons per terra estar
    332    e commanset fort a cridar.
    333    Adonc dos jayans vengheron,
    334    payre et filh crese che eron,
    335    devers Guilhot s’en van venir
    336    e aqui lo van asalhir
    337    e Guilhot come valent
    338    defandet se apertament.
    339    Devers la un el s’en anet
    340    e tan gran colp el ly donet
    341    che tot l’escut li va trenchar
    342    et mout greumen l’anet nafrar.
    343    Adonc aquel aotre jayan
    344    che era plen de mal talan,
    345    devers Guilhot s’en va annar
    346    e tan gran colp li va donar
    347    d’una massa per lo costat
    348    che per terra el l’a tombat.
    349    Adonc Guilhot non pot levar
    350    per res dou monde che poges far,
    351    car tan gran colp el avie pres
    352    che’ anc no ac poder che si leves.
    353    Adonc los jayans lo presseron
    354    e en fort presson lo meseron.
    355    Dis un jayant: «Tu pagaras
    356    lo dapnage che donat m’as!»
    357    Aras es Guilot presoner,
    358    Dieu li ajut, che ben li fa mestier.
    359    E Blandinet, que esperava
    360    Guilhot Ardit che non tornava,
    361    a las donzellas el a dich:
    362    «Vauc m’en devers Guilhot Ardit,
    363    car pavor ay che l’aya mort,
    364    aquel jayan che es plus fort.
    365    Gardas me aysi los cavals,
    366    far o podes car non son mals».
    367    Adonc las doncellas ploreron
    368    e aqui [mot] gran dol meneron
    369    e cascunna lo va baysar
    370    e Blandinet s’en va annar.
    371    Blandin s’en va trestot corren
    372    e an sa lanssa ben broden.
    373    Vers lo castel s’en es anat
    374    tantost dedins s’en es intrat.
    375    En mentre che el s’en intrava
    376    un jayan aysso regoardava,
    377    e adonques son filh sonet
    378    che avia non Lionet
    379    e dis ly: «Vai t’en as aquel
    380    che s’en monta per lo castel
    381    e defent li aqui lo pas,
    382    tant che·l fasas tornar atras».
    383    Adonc lo fils del jayan s’en anet
    384    apertamen vers Blandinet,
    385    e ges non ac tantost anat
    386    che Blandinet s’an es intrat
    387    e aqui andous s’encontreron.
    388    . . .
    389    Lo jayan una massa portava
    390    [che] un quintals ho plus pessava
    391    a Blandinet el ha donat
    392    [un] tant gran colp che l’a tombat.
    393    Adonc Blandin come vayllent
    394    se leve[t] apertament
    395    e [el] fo mout fort corrozat,
    396    e devers el s’en [es] anat
    397    [e] an la spassa ben bornde[n]t
    398    levet li un pe, verament!
    399    Lo jayan ac lo pe perdut
    400    e per terra el es cazut.
    401    Adonc Blandin s’en va venir
    402    devers el et va l’aussir.
    403    L’autre jayan vi son filh venzut
    404    e per terra [tot] estandut,
    405    [de]vers Blandin s’en va venir,
    406    mout corrozat, e va li dir:
    407    «Mal y es nat, ar[e]s [tu] moras
    408    per lo dapnage che dat m’as».
    409    Aqui commanse bella batalha
    410    el [am] Blandin de Cornevalha,
    411    e tant grans colps els si doneron
    412    entr’andous che per terra tomberon,
    413    e levan ss’en apertamen
    414    la un e l’autre veramen.
    415    L’un vers l’autre s’en van venir,
    416    aqui vigras armes cruzir.
    417    Ares batalhon aspramen
    418    entr’andous vera[ya]men.
    419    Guiloth, che la batalha aussie
    420    de la presson, «Las! –el dissie–
    421    Ares fusse jou an tu, Blandin,
    422    che jou t’ajudes et tu a my!»
    423    [Et] entretant el s’avisset
    424    com pogra anar vers Blandinet,
    425    e va ss’en come fellon
    426    vers la porta de la presson,
    427    am los brasses, tant fort tiret
    428    che per terra tot ho tombet.
    429    Adonx issi apertament
    430    de la presson, veray[a]ment;
    431    dins una salla s’en intret
    432    e achi pro d’armes trobet.
    433    Apertamen s’en va armar
    434    e vers Blandin s’en va annar
    435    e dis li: «Cavalier amic
    436    ve vos ayssi Guiot Ardit,
    437    recorda vos de vostra amia
    438    e de nobla cavallaria».
    439    Adon[c] Blandin ac trop gran gauch
    440    quant vi Guillot e fi un saut.
    441    Vers lo jayan s’en es anat
    442    e tan gran colp li a donat
    443    che tot l’escut li va trenchar
    444    e per terra lo fes tombar.
    445    Adonc lo jayan veramen
    446    se levet apertamen
    447    e volgh annar ver Bla[n]dinet;
    448    en son camin Guilot trobet
    449    che li donet un colp de lanssa
    450    e pasa lo per miech la panssa.
    451    Adonc lo jayan se santi nafrat
    452    e per terra el es tombat
    453    e ges tantost non poc surgir
    454    che Blandin sus li va venir
    455    e levet li un beroyer
    456    che portava de fin acier,
    457    e Guilhot li va ayudar
    458    e antr’andos lo van matar.
    459    Ares son mors los dos jayans
    460    che eran plens de mals talans.
    461    Apres s’en intren per lo castel
    462    che era gratios et [mout] bel,
    463    puyesses las donzellas soneron
    464    e ellas tantost vengheron.
    465    Gran gauch agron, non qual parlar,
    466    cascunna son amic va bayssar.
    467    Adonch elas si meron per hostal,
    468    regarderon d’amon, d’aval
    469    e en una presson troberon
    470    tot lor lignage de que eron:
    471    viron aqui lor payre histar
    472    e mais lo[r] frayre Baltassar.
    473    Adonc elas [s’en] van venir
    474    vers Blandinet et van li dir:
    475    «Senhor amic, aysi venes
    476    e mos amics delieurares».
    477    Adonc Blandin verayamen
    478    s’en va a la presson apertamen
    479    e va los tos d’aqui gittar
    480    e d’aquella pena desliurar.
    481    Adonc lo senhor del castel
    482    e tot lor linhage amb el,
    483    feron aqui granda honor
    484    als dous cavaliers de valor;
    485    e las donsellas van bayssar
    486    tot lur linage abrassar.
    487    Tot emssens, de gran gauch che avien,
    488    ploravan, quant de presson ysien.
    489    Aqui feron mout bella festa
    490    tos ensems e ben [e] honesta.
    491    E quant els agron repausat,
    492    aysso fu ben myech jort pasat,
    493    adonques Blandinet a dich:
    494    «Che faren nos, Guiloth Ardit?
    495    Voles che repaussen aysi
    496    aquesta nuch tro lo matin?»
    497    Respon Guilhot et a li dich:
    498    «So che plara a vos, amy».
    499    Adonc parlet tot lo linage
    500    e disseron: «Cavaliers de bel parage,
    501    volres vos en tantost annar
    502    che non voles plus reposar?
    503    Per amor e per cortessia,
    504    per Dieu, senhors, aquo no sia
    505    che nos fassas tal desonor
    506    car nos [en] mo[r]rian de dolor.
    507    Repausas vos un mes o dos,
    508    tant quant playra a vos, senhors,
    509    e dal castel las claus p[re]nes
    510    e si vos plays, senhors en sares».
    511    Respon Blandin: «Gentils senhors,
    512    si a vos plays, perdonas nos,
    513    car nos non poden remanir
    514    e conven nos a despartir.
    515    Nos sem cavalliers d’Orien,
    516    sercan avantura veramen,
    517    e conven la nos a sercar
    518    per lo desert senza tardar,
    519    car aotrament non serian presat
    520    ni per bons cavalie[r]s reputa[t]s;
    521    per que reges vostre castel
    522    car, per ma fe, el es mout bel;
    523    e dic vos que·l podes gardar
    524    a tot lo mont per bataglar;
    525    e randes graties a Dieu
    526    che vos ajudat, non pas jou».
    527    Ares parlaron las donzellas
    528    gratiosamen a mer[a]veilhas.
    529    Ausen che non volian remanir
    530    en sospiran elas van dir:
    531    «Gentils cavaliers de parage
    532    che nos amen de fin corage
    533    che vos en vulhas tan tost annar?
    534    Per ren del mont non se pot far,
    535    nos vos pregon, gentils senhors,
    536    che remangas per nostra amor
    537    aquesta nuch tro lo matin
    538    e puis tenres vostre camin».
    539    Las donzellas tant los pregeron
    540    che aquella nuch remangeron
    541    e puis quant vench lo dia clar,
    542    els panseron de cavalcar.
    543    Lur camin tengron vers Orient
    544    andos [ensems], vera[ya]men,
    545    e van parlan de l’avantura
    546    che entr’andos era venguda.
    547    E quant furon lunch del castel,
    548    els van ausir un can d’aossel
    549    chi dissia en son cant:
    550    «Gentils senhors, annas avant,
    551    e atrobares un grant desert;
    552    intras vos [en] ben [et] apert
    553    e quant seres jus un bel pin
    554    che trobares en lo camin,
    555    la un tenga a la part drecha
    556    per una cariera estrechia
    557    e l’autre tenga a l’autra man:
    558    aventura trobares gran».
    559    Adonc si van mereviglar
    560    quant ausiron l’aussel parlar,
    561    so dis Guilhot : «Aves aussit
    562    d’ayssel ausel che vos a dich?»
    563    Respon Blandin: «Hoc veramen,
    564    de que so merveillat fortmen,
    565    mas per tot sert nos sercaren
    566    l’avantura si trobar la porrien.
    567    Per so pensen de cavalcar,
    568    veyrem si la poyrem trobar».
    569    Els cavalcheron tot apert
    570    tant che atroberon lo desert.
    571    Apertamen escavalcheron
    572    tro che lo pin trobat agheron.
    573    Adonc dis lo bon Blandin:
    574    «Gui[l]hot Ardit, ve vos le pin.
    575    Ayssi coven ayan conselh
    576    de so che nos a dich l’ausel;
    577    ayam lo bon, si nos poden
    578    consy gouvernar nos poyrem».
    579    Desot lo pin descavalqueron
    580    e aqui lor conselh tengeron.
    581    So dis Blandin: «Che cogitas
    582    Guilhot Ardit, ni vos penssas?
    583    De dos camins la un prenes
    584    aquel che mais vos amares,
    585    car forza es che anem sercar
    586    l’avantura si la poyren trobar».
    587    Respon Guilhot e va li dir:
    588    «Mout irat suy dal departir,
    589    totas las ves che nos voliem,
    590    . . .
    591    mas pus che avantura vol ayssim,
    592    jou vol tenir lo gran camin
    593    e diray vos che nos faren:
    594    si a vos plais, nos enpenren
    595    en qual loch nos poyren trobar,
    596    che non nos qualha fort sercar».
    597    Respon Blandin: «Per sen Tomas,
    598    Guilot Ardit, aysso me plas!
    599    Troben nos [de] jus aquest pin
    600    lo jort apres de sent Martin».
    601    Adonch els si van abrassar
    602    e en la bocha estrech bayssar;
    603    ploran, planhen se despartiron
    604    lo cada un de dol che agron.
    605    La via estrecha teng Blandin,
    606    Guiloth Ardit lo gran camin.
    607    Guiloth pensa de cavalcar
    608    apertamen senza tardar,
    609    e intra s’en per lo desert
    610    cum bon cavalier e apert.
    611    E·l primier hom che el trobet
    612    so fu un pastre, aqui dinet
    613    e Guiloth li va demandar:
    614    «Digas pastre, as che mangar?»
    615    Respon lo pastre: «Se Dieu my don
    616    hoc jou, un cartier de monton
    617    che un mien frayre m’a trames,
    618    bel e rostit, si en volles
    619    e mangias en, si a vos plays,
    620    car per ma fe, gran gauch n’array».
    621    Adonc Guilhot descavalchet
    622    e an lo pastre se dinet.
    623    E mentre che els se dinavam
    624    e lur novas aqui contavam,
    625    viron venir un mesagier
    626    mot fort co[r]ren per lo sandier,
    627    et davant els aqui passet,
    628    che anc mot el non lur sonet.
    629    Adonc Guillot si va levar
    630    e al mesagier va cridar
    631    e dis: «Amic, tornas atras
    632    e si ti plais am mi parleras».
    633    Adonc lo mesagier va cridar:
    634    «Gentil senhor, laysas m’anar
    635    car tant grant es la coch[a] che ay
    636    che per ren dire non la say».
    637    Respon Guiloth: «Si choja as
    638    tol la penras, ben a de pas,
    639    digas me ta mesageria
    640    sinon dire la ti faria».
    641    Adonc respon lo mesagier:
    642    «Jou suy dal negre cavalier
    643    che es mot san et [tot] apert,
    644    e esta en garda d’un desert,
    645    e deman deu aver batalha
    646    an dos cavaliers de Cornialha.
    647    Per so, seng[n]or, el my tramet
    648    a un syen fraire, Leonet,
    649    chi li trameta son caval,
    650    car lo sien, senhor, tan non val».
    651    So dis Guilloth: «Encora mais
    652    [tu] me diras se a ti plais.
    653    Digas, lo negre cavalier
    654    che tu me fas tant bon guerrier,
    655    en cal loch lo porray trobar
    656    car, per ma fe, la vuelh annar».
    657    Adonc respont lo mesagier:
    658    «Vos, senhor, noble cavalier
    659    lo trobares en un desert
    660    che hon appella Claus Cubert.
    661    Mais volgra vos aconselhar
    662    che per ren no i vogeses annar,
    663    car totz aquels che passon lay,
    664    per lo desert ont el istay,
    665    tos, senhor, i los fa langir
    666    e a mala mort [fach] morir».
    667    Respont Guilhot: «No t’a que far
    668    si fa langir o·m fa pennar;
    669    aras t’en va en non de Dieu
    670    car, se Dieu plais, tal faray jou».
    671    Adonch Guillot pren son arnes
    672    e cumiat dal pastre pres,
    673    e cavalchet trestout apert
    674    tant che atrobet aquel desert.
    675    E intret s’en am bon corage
    676    com bon cavalier de parage.
    677    E quant el ac gran temps anat
    678    per lo desert e cavalcat,
    679    el va trobar un gran vergier
    680    ont avia trop bel pesquier,
    681    cubert era d’un pavaglon
    682    trestot entorn a l’aviron.
    683    Adonc fort se meravilhet
    684    quant tal pesquier aqui trobet,
    685    e mentre ch’el istava rigardan
    686    aquel pesquier et remiran,
    687    el vi venir lo cavalier
    688    che li ac dich lo mesagier,
    689    e venc sus un gran caval corrent
    690    d’arnes cubert, vera[ya]ment,
    691    e dis: «Cal sies tu, cavalier,
    692    che sies intrat en mon vergier?
    693    Pensa tantost descavalcar
    694    e de tot ton armes layssar,
    695    car, per ma fe, tu penras mort
    696    pus che sies intrat en lo mien ort.
    697    Per sert jou te trayray los feges
    698    . . .
    699    e te faray mangar a cans:
    700    a mos mastins et a mos alans».
    701    Adonc Guiloth enfla las narres
    702    et cruys las dens entre las beres
    703    e dis: «Cal sies tu, tant malvat,
    704    che tant vil[a]ment m’ais parlat?
    705    Jou non te presse un boton,
    706    an[s] ti rumpray ton pavalhon
    707    e si tu abre i voles far,
    708    pensa tantost de batalhar.
    709    Per so che as dich, jou lo rompray,
    710    e ges per tu non estaray».
    711    Adon[quas] el s’en va anar,
    712    e·l pavalhon li va trinchar.
    713    Adonc lo negre cavalier,
    714    che era in garda del paschier,
    715    fo mout irat et fort felon
    716    quant vi romput son pavalhon,
    717    e devers el s’en va venir
    718    e tan gran colp lo va ferir
    719    sobre la penna de l’escut
    720    che ben dous pals l’en a romput.
    721    Apres, Guillot lo va ferir
    722    de colp de lansa, sans mentir,
    723    che tot l’escut li va trenchar
    724    e mot greument l’anet nafrar.
    725    Aqui ben myech jorn combateron
    726    che conquistar non se pogheron.
    727    Apres si van tals colps donar
    728    che per terra se van tombar,
    729    la un de sa, l’autre de la,
    730    cambas enversas s’en vira.
    731    Esteron tots amortitz,
    732    per miech del sol e esbait[z],
    733    e ges levar non si podian
    734    per los grans colps que pres avian.
    735    A cap da temps si van levar
    736    e torneron a batalhar.
    737    Al primier colp che si doneron
    738    adonc las espasses romperon.
    739    Adons furon ben comminals,
    740    e meron mans per les ponhals
    741    e trop greumens els se nafreron
    742    e [mout] gran sanc andos perderon.
    743    E Guiloth vi che mal annava
    744    car tot son sanc el escampava;
    745    an gran corage so es pres,
    746    che tot son coltel li a mes
    747    per miech del col ly a donat
    748    e per terra el l’a tombat.
    749    Adonc G[uilhot] sus ly montet
    750    e hostet li son bacinet,
    751    e dona li per miech la gorja
    752    che semblet manescalc en forja.
    753    E nafra lo per miech lo col,
    754    che encar rendre non se vol.
    755    So dis Guiloth: «Tu te rendras
    756    o per tot sert aras moras».
    757    Adonc le cavalier va dir:
    758    «Jou suy venzut, sensa mantir,
    759    e preg te che·m dones un don
    760    pus che tu veses che mort son:
    761    un pauch a beure my daras
    762    car, per ma fes, marsi n’aras».
    763    So dis Guiloth: «Che ty daray?
    764    che vin ni ayga jou non ay!»
    765    Respon lo negre cavaler:
    766    «Das my de l’aiga del paschier».
    767    Respon Guilhot de bon talen:
    768    «Aquo farai jou veramen».
    769    Adonc Guilhot s’en va anar
    770    e de l’ayga li va portar.
    771    En mentre d’ayga li donava
    772    aquel cavalier s’en passava.
    773    Achi morit el verament,
    774    de que Guilhot fu mot dolent,
    775    car mais amera che visches
    776    e a marse el l’ages pres.
    777    Adonch [li] dix lo bon Guillot:
    778    «Dieus ti perdon, chi faire o pot,
    779    ayssi non pode alre far,
    780    prec Dieus che te vulha perdonar».
    781    Adonc el pris le cavallier
    782    e gitet lo en lo peschier
    783    per so che chins non lo mangesson
    784    ho aotres besties che venge[s]son.
    785    D’aqui partit lo bon Guilloth
    786    sus son caval tot de gran trot;
    787    apert s’en va [tres]tot nafrat.
    788    En son camin el a trobat
    789    un saint armita, verament,
    790    che l’aculhi payssiblament
    791    en son hostal el lo menet
    792    e en son liech el lo co[l]get.
    793    De so che Dieus ly a donat
    794    le bon prodom l’a confortat,
    795    achi e[l] lo va desermar
    796    e sas plagas li va megar.
    797    Adonch [li] dis lo bon prodons:
    798    «Digas, vos, noble gentil hom,
    799    cal es aquel che vos a nafrat
    800    ni chi tant mal vos a adobat?»
    801    Respond G[uilhot] e va li dir:
    802    «Aysso a faich senssa mantir
    803    un noble cavallier apert,
    804    . . .
    805    e per so car jou [m’en] pa[ssa]va
    806    per lo desert ont el [e]stava.
    807    Podes vesser com m’a adobat
    808    mas per sert el non a ren gassagnat
    809    car, per ma fe, [j]e l’ay tot mort
    810    dins un peschier, en lo sien ort».
    811    Dis l’ermita: «Dieu n’aya grat!
    812    Che ben set ans y a histat
    813    gardant lo bosch e lo vergier,
    814    a mort trop nobles cavaliers.
    815    So era hom de gran corage
    816    e atressis de gran lingnage.
    817    Per so, senhor, avissa[s] vos
    818    car sos parens son grans sengnors
    819    e poyriam vos far otrage
    820    o per avantura dar dampnage,
    821    car sapias qu’els ho saveran
    822    e puys tantost vos serqueram;
    823    per so, senhor, se m’en crezes,
    824    de mon hostal non yssires,
    825    car els volran tan[to]st serca[r]
    826    en loech si vos poyran trobar».
    827    Respon Guiloth: «Si my van sercant
    828    en vostre hostal my trobaran
    829    car, per ma fe, non fugeray,
    830    per tot quant son, non m’en yrai;
    831    car jou my sente tal corage
    832    che non feran ges poinch d’autrage
    833    e si ho fan, nos nos bateren
    834    e sus los camps batalharen.
    835    Mas preg vos che·[m] vuelhas pensar
    836    e faich viandes leu comparar.
    837    Ve vous ayssi d’aur e d’argent,
    838    despandes pro apertament
    839    per so che sia tost garit
    840    lo bon Guilhot Ardit;
    841    e puys vengon ardidament
    842    tos sos parens apertament».
    843    Aqui s’estet G[uilhot] Ardit
    844    tro che fu sanat e goarit
    845    e puys un jorn [el] pris cumiat
    846    del sante ermita ond hestat.
    847    D’aor e d’argent el li donet
    848    et en la bocha [lo] baysset,
    849    per so car l’avia servit
    850    dins son hostal et acuglit.
    851    Adons l’armita lo va sengnar
    852    e·l bon Guilhot s’en va annar.
    853    Guillot s’en va sus son caval
    854    e va sercant d’amont, d’aval;
    855    e tot un jorn el cavalchet
    856    che anc avantura no atrobet.
    857    E puis, quant vench l’autre matin,
    858    el encontret en son camin
    859    un cavaler armat de negre
    860    che menava mot gran brega,
    861    cridant mout fort: «Las! che faray?
    862    De grant dolor per sert moray,
    863    si no trobe lo cavallier
    864    sel chi a mort lo bon garier!»
    865    Adonc G[uilhot] lo saludet
    866    e de noves li demandet
    867    e dis: «Cavallier d’avantura,
    868    de que menes tan gran rancura?
    869    Demandas vos sel cavalier
    870    che a mort l’autre al peschier?»
    871    Respond l’autre: «Hoc verament,
    872    de que suy plen de mariment
    873    car lo myen fraire [el] m’a mort
    874    e faich morir a mala sort;
    875    per so lo vogra fort trobar
    876    e amb el volgra bataglar».
    877    Respond Guillot apertament:
    878    «Trobat l’aves v[e]rayament
    879    car hieu suy sel che·l vos a mort
    880    per gran batalha dins un ort».
    881    Adonques l’autre cavallier,
    882    che era frayre del mort primier,
    883    anet gitar un fort grant crit:
    884    «Sies tu aquel che l’as aosit?
    885    Pensa tantost de batalhar
    886    car tu non podes escampar.
    887    Sies tot sert che ares moras
    888    per lo mien fraire che mort as».
    889    Respon G[uilhot]: «Jeu non ho say
    890    se per avantura jou moray».
    891    Adoncha [els] s’en van intrar
    892    en un bel camp per batalhar;
    893    l’un ver l’autre s’en van venir
    894    de colp[s] de lansa se van ferir.
    895    E Guilhot li va tal donar
    896    che de part en part lo va passar.
    897    Adonch lo cavallier, de contrent
    898    si tombet de son caval trestot freit,
    899    che anc [un] mot non poch parlar
    900    per ren che Guilhot poges far.
    901    E Guilhot vi che mort jassia,
    902    sa lanza pren et teng sa via.
    903    Apertament va cavalchar
    904    tro che fo hora de dinar.
    905    En una font che el trobet,
    906    sus un bel prat el se dinet,
    907    e tantost quant el fo dinat,
    908    ni sus son caval fu montat,
    909    el vi venir gran cavalcada
    910    de cavaliers per miech la strada
    911    cridant mot fort an gran rimor:
    912    «Mora, mora lo traydor!»
    913    E Guilhot vi tanta de gent
    914    che contra el venium corrent,
    915    son bon caval el [va] brochar,
    916    e a una part se va tirar.
    917    Adonch vengron dos cavaliers
    918    al bon G[uilhot] che se randes.
    919    Respos Guilhot tot corrozat:
    920    «No ho feray ges de bon grat,
    921    car non es de bon cavallier
    922    che se renda al colp primier.
    923    Mas se aotrage me volles far,
    924    pansas tantost de batalhar».
    925    Adonc dison los cavalliers:
    926    «Tu ho veyras tantost ades».
    927    Et tornen s’en apertament
    928    vers lo senhor, veray[a]ment,
    929    e disson li: «Senhor cortes
    930    non se vol rendre per nulla res».
    931    Adonc lo senhor va comandar
    932    che tos l’anesson batalhar.
    933    D’aqui partiron .xxiij.
    934    che·l bon Guilhot menasson pres;
    935    e Guilhot chi los vi venir
    936    brocha·[l] caval et va ferir;
    937    per miech de tos el va passar
    938    e dos per terra en fa tombar.
    939    Aqui se portet come un leon
    940    Guilhot Ardit lo bon baron,
    941    mais contra tos el non podia
    942    car de grans colps el rezevia.
    943    Adonc el, la lansa al punch,
    944    tiret s’atrays, un paoch lunch
    945    e va cridar aytam com pot:
    946    «Un per un venes a Guilhot
    947    e non vengas tots avissatz
    948    car semblant es paor ayatz».
    949    Adonc respont un cavallier,
    950    cossin german del mort primier:
    951    «Tu sabes ben per veritat
    952    che gran dampnage tu n’as donat,
    953    per so seras ho mort ho pres,
    954    si nos poden per nulla res».
    955    E Guilhot vi ch’elos venion
    956    encontra luy tan com podian;
    957    una autra ves el va ferir
    958    per miech de totz, senssa mantir,
    959    e lo primier che el encontret
    960    de colp de lanza a mort lo met.
    961    Adonques totz lo[s] cavaliers
    962    li van venir davant dareires
    963    e disson ly: «Ren ti, ren ti!
    964    si non per sert tu penrras fin».
    965    Respont Guilhot: «Jou dich vos ay
    966    che de bon grat non my rendray.
    967    Si per forssa penrre my podes,
    968    puyes en fasses so che volres».
    969    Adonques un li vauc detras
    970    e pres lo fort atros de bras,
    971    e puisses un autre s’avansset
    972    e son caval el ly nafret.
    973    Lo caval, se senti nafrat
    974    e per terra el es tombat.
    975    Adonch Guilhot fon esperdut
    976    e rendet se coma vensut.
    977    Adonch[as] els lo van liar
    978    e en lor castel lo van menar
    979    e en fort presson lo messeron,
    980    che nulla merssi non agheron.
    981    Ares es Guilot pressoner.
    982    Dieus li ajut che ben li fa mester!

    983    D’aqui se part lo bon Blandin
    984    e va ss’en per l’estrech camin,
    985    e intra s’en per lo boscage
    986    com bon cavallier de parage.
    987    Apertamen el va sercar
    988    avantura, si la porria trobar.
    989    E quant el ac un temps anat
    990    per lo boscage ont era intrat,
    991    el va vezer una donzella
    992    mout gratiosa a maravilha,
    993    che goardava, en un [bel] prat
    994    un caval blanc tot ensellat,
    995    e cantava joliamen
    996    un cant d’amors, veraiament.
    997    E quant Blandin vi la donzella,
    998    apertamen s’en va vers ella
    999    e bellament la saludet,
    1000   e d’amors [el] li demandet
    1001   e dis: «Donzella de gran parage,
    1002   com es ayssi en tal boscage?
    1003   Ai! De qui es tam bel caval?
    1004   Preg Dieus che lo garde de mal,
    1005   car, per ma fe, el es mout bel
    1006   a cavalchar atot donzel».
    1007   Adonc la donzella respondet
    1008   cortessament a Blandinet
    1009   e dis: «Senhor, per veritat,
    1010   diray vos atot de bon grat.
    1011   Jou suy donzella d’otra mar
    1012   che avantura vaoc sercar,
    1013   e vuelh panrre ma dinada
    1014   an mon chival per esta prada,
    1015   e si dinar am mi vos plaissia,
    1016   per ma [fe], gran gauch n’auria,
    1017   car de viandes ay abastament
    1018   a mi e a vos verament».
    1019   Blandi[n], quant aossi la cortessia
    1020   che la donzella li dissia
    1021   respondet li corteissament
    1022   com bon cavallier verament
    1023   e dix: «Donzella de parage,
    1024   jou penseria de far aotrage
    1025   si plus avant jou cavalchava
    1026   et jou am vos non mi dinava.
    1027   Si lo convit jou non prenia
    1028   per sert faria gran vilania.
    1029   Per vostra amor jou lo penrray,
    1030   e an vos jou me dineray».
    1031   Adonc Blandin descalvachet
    1032   e la donzella acompanhet.
    1033   La donzella mes tantost taula
    1034   de jus l’ombra de un bel sausse,
    1035   [e] estandet blancha toagla
    1036   davant Blandin de Co[r]nivalha,
    1037   e commanseron a dinar,
    1038   e leur viandes a mangiar.
    1039   Adonch[as] Blandinet parlet
    1040   a la donzela demandet
    1041   e dis li: «Franch[a] creatura,
    1042   preg vos che·m digas l’avantura
    1043   che vos disses che annas cerchan.
    1044   Digas m’o leu de bon talan
    1045   car, sus ma fe, prometeray
    1046   che de bon cor vos serviray».
    1047   Dis la donzella: «Gran merces
    1048   de so, senhor, que dich aves,
    1049   car vos non podes ajudar
    1050   a m’avantura sercar,
    1051   mais an per ho dinaren nos
    1052   et puysses [jou] diray la vos».
    1053   Aqui dineron franchament
    1054   andous ensems, verayament
    1055   et quant agron de tot dinat
    1056   deportant se per miech lo prat.
    1057   Adonc Blandin ac gran tallent
    1058   de dormir, veray[a]ment,
    1059   e dis: «Donzella, sans mentir,
    1060   grant tallent ay d’un pauc dormir
    1061   preg vos che aysi nos repausen
    1062   per aquest prat et dormiren».
    1063   Dis la donzella: «En non de Dieu
    1064   car atressi gran sompn ay jou».
    1065   Adonquas el[s] s’en va[n] annar,
    1066   sot un bel pin s’en van paussar.
    1067   Aqui dormi lo bon Blandin
    1068   sus lo bel prat, desot un pin.
    1069   E la donzella quant sentit
    1070   che Blandinet fon adormit
    1071   tot plain ella se levet
    1072   e pres lo caval de Blandinet.
    1073   Apertament sus va montar
    1074   e mot corrent s’en va annar.
    1075   Va s’en fugent per lo camin
    1076   an lo caval del bon Blandin
    1077   e layssa·l sien per mich del prat
    1078   desot un arbre estachat;
    1079   e torna ss’en apertament
    1080   ver sa maysson, verayament.
    1081   E quant Blandin ac pro dormit
    1082   apert se leva tot ardit.
    1083   Cuget trobar la companilha
    1084   che el de primier avia,
    1085   e non la trobet verament
    1086   de que fu merveilhat fortment.
    1087   E regardet d’amont d’aval
    1088   aytan pauch vi lo sien caval,
    1089   mais vis aquel de la donzella
    1090   che sus lo dos porta la ssela.
    1091   Adonquas el s’en va annar,
    1092   e apertament sus va montar.
    1093   E quant el fon desus montat
    1094   en un bel camp el l’a menat,
    1095   e aqui el lo asaget
    1096   e vi che trop ben si portet.
    1097   Adonch el dis: «Se Dieu m’ajut,
    1098   aotre trobat per un perdut».
    1099   Apres tantost d’aqui partit,
    1100   quays tresque tot e[n]felonit,
    1101   e va jurar sobre sa testa
    1102   che non colra nulla festa
    1103   tro son caval aya trobat
    1104   e sella che l’en a mennat.
    1105   E intre ss’en per lo boscage
    1106   com bon cavalier de parage
    1107   e va sercan de la donzella
    1108   apert si en trobara novella.
    1109   E ben tres jours el cavalchet
    1110   che anc avantura non atrobet.
    1111   E puis quant venc lo quart matin
    1112   el encontret en son camin,
    1113   un escuder tot cavalchant
    1114   che venia mot fort plorant,
    1115   credant : «Catyeu! Las! Che faray?
    1116   De grant dolour per sert morray».
    1117   Adonc Blandin lo saludet,
    1118   e de novas li demandet
    1119   e va li dir de que plorava,
    1120   ny per che aytal dol menava?
    1121   Adonc respondet lo scuder:
    1122   «Diray vos o, bon cavalier.
    1123   Debes saber, per veritat,
    1124   che mon maystre a batalhat
    1125   per una dona encantada
    1126   che en esta terra s’es trobada,
    1127   que goardon .x. bons cavaliers
    1128   en un castel che es ayssi pres.
    1129   E chi podia conquistar,
    1130   los cavalliers per batalhar
    1131   dis si que aurie hom la donzella
    1132   che es mot gratiosa e bella.
    1133   E mon maystre, per amor,
    1134   che gazanhes pres e honor,
    1135   volc combatre an los cavaliers.
    1136   Mais, per ma fe, mal li n’es pres,
    1137   q’assi quant el la vol[c] intrar
    1138   dins lo castel, per bataglar,
    1139   los cavaliers tos se leveron
    1140   chi, senhor, a mort lo meteron.
    1141   Per zo, senhor, hyc vaoc plangent
    1142   la siena mort verayament».
    1143   Respont Blandin de Cornialha:
    1144   «Non vos plores, se Dieus vos valha,
    1145   car hom deu penrre bon conort
    1146   d’un homme quant lo vey mort;
    1147   mas faich ayssi quant vos diray:
    1148   an my yres, si a vos plays,
    1149   e lo castel my mostrares
    1150   e la donssela, si podes.
    1151   Apres sares mon servidor
    1152   et jou seray vostre senhor;
    1153   car jou feray verayament,
    1154   che vos en tenres per content.
    1155   E si aysso vos plays a far,
    1156   digas cum vos faich appellar».
    1157   Adonc respondet lo scuder:
    1158   «Aquo feray mot volentiers,
    1159   e [jou] dic vos per veritat
    1160   che Peytavin soy appellat».
    1161   Adonques els trestot corren
    1162   s’e[n] van al castel veramen;
    1163   e quant foron sus al portal,
    1164   Blandin densent de son caval
    1165   e Peytavin el l’avisset
    1166   e son caval li commandet
    1167   e va ly dir: «Esperat my
    1168   apertamen tro lo matin
    1169   e plus avant no m’espetes
    1170   car vos novellas en sabres».
    1171   Adonc Blandin s’en va anar
    1172   e al castel s’en va intrar.
    1173   E aqui trobet .x. cavaliers
    1174   che apparrian bons guerriers,
    1175   [e] tos armats de fina malha
    1176   com valens gens, se Dieu mi valha.
    1177   E ayssi come el volc intrar
    1178   los cavaliers si van levar
    1179   e disson li: «Atras!, atras!
    1180   car aysi tu non interras».
    1181   Respon Blandin: «Si Dieu m’ajut,
    1182   non vol ma lanssa ni mon escut,
    1183   che jou torne atras per nulla res,
    1184   an verray com vos defandares
    1185   Per tot sert jou interrai
    1186   e per tot quant es non isteray».
    1187   Adonques un gran chivaler
    1188   avanset se trestot primier
    1189   e vers Blandin s’en va venir,
    1190   e tan gran colp lo va ferir
    1191   d’una destral sul basinet
    1192   che fuoch e flamma en salit.
    1193   Adonch Blandin s’enfelonit,
    1194   quant aquel l’ac ayssi ferit,
    1195   [e] devers el s’en va anar,
    1196   et tam gran colp li va donar
    1197   d’una lanssa per la peytrina
    1198   che un palm l’en passa tras l’esquina
    1199   e tombet lo tot estandut,
    1200   en terra mort sus son escut.
    1201   Adonq los aotres chivaliers
    1202   li van venir davant et derriers,
    1203   e van lo tot environnar
    1204   et de gran colp li van donar.
    1205   Adonc Blandin ac gran corage,
    1206   com bon cavalier de parage
    1207   brandet l’espassa et va ferir
    1208   un cavalier sensa mentir,
    1209   e det li tal sul bacinet,
    1210   che entro el manton lo fendet
    1211   e tombet lo tot estendut,
    1212   en terra mort sus son escut.
    1213   . . .
    1214   Mot corayos et fort sobrier
    1215   devers Blandin s’en va anar
    1216   et tant gran colp li va donar
    1217   d’una jusarma sus l’escut
    1218   che ben dous palms l’en a fandut.
    1219   Adonc Blandin fu fort irat
    1220   quant aquel l’a anesy tochat,
    1221   e tan gran colp el ly donet
    1222   entre·l camalh e·l basinet,
    1223   che la testa ly va talhar
    1224   et per terra lo fy tombar
    1225   e tombet lo tot [e]standut,
    1226   en terra mort sus son escut.
    1227   Adonch lo senhor del castel
    1228   mot corrosat s’en vench vers el,
    1229   e va lli dir fellonnament :
    1230   «Aras moras verayamens,
    1231   plus che m’ais mors mos cavaliers
    1232   che eron tam nobles guerriers».
    1233   Adonques el lo voch ferir
    1234   d’un colp de lansa, sans mantir,
    1235   mas che Blandin s’avisset
    1236   et en lo [e]scut lo paret.
    1237   Adon[c] Blandin, lo bon baron,
    1238   vers el s’en va come fellon
    1239   et tant grant col li va donar
    1240   che las jambas li va taglar
    1241   et tombet lo tot estandut,
    1242   en terra mort se son escut.
    1243   Adonch los autres chivaliers
    1244   che vinien trestos derriers,
    1245   viron aqui lor senhor mort
    1246   e van penrre trop mal conort,
    1247   e commansseron a plorar
    1248   et mot gran dol aqui mennar.
    1249   E quant Blandin vi che ploravam
    1250   e tam fort se desconfortavam,
    1251   apertamens s’en va ver els
    1252   e voch combatre mais amb els.
    1253   E·ls cavaliers lo viron venir
    1254   e commanseron a fugir
    1255   e intren s’em trestot fugent
    1256   per lo castel, verayament.
    1257   E Blandinet l’escut al bras
    1258   apertament los sec detras.
    1259   Enmentre che els s’en intravan
    1260   [a] Blandinet ensems cridavan:
    1261   «Gentil senhor, subre la fey,
    1262   per Dieu, nos prenes a merce,
    1263   car nos faren com bonna gent
    1264   trestot vostre commandament».
    1265   Respont Blandin: «Per veritat
    1266   aquo feray jou de bon grat,
    1267   sy sus la fey mi prometes
    1268   che lialtat vos my tenrres».
    1269   Respon[don] els: «V[e]rayament
    1270   d’aquo faren bon sacrament,
    1271   che lialtat nos vos tenrrem
    1272   e de bon cor vos servirien».
    1273   Adons els se van desarmar
    1274   e sobre sans li van jurar
    1275   che els lialtat ly terrien
    1276   e de bon cor lo servirien.
    1277   Adonc Blandin pres lo sacramen
    1278   de .vj. che eran, verayament,
    1279   e [apres] trestoz el los botet
    1280   en una presson che atrobet.
    1281   Apres tantost s’en va anar
    1282   e per lo castel s’en va intrar
    1283   e va sercan de la doncella
    1284   apert si en trobera novella.
    1285   En mentre che el annava regardan
    1286   per lo castel e remiran,
    1287   un gran vergier el atrobet,
    1288   e tantost el dins s’en intret.
    1289   Lo vergier era [mot] gratios
    1290   e de ramage ben fulhos.
    1291   Aqui avia tant d’auzels,
    1292   mot mervilhos et bels
    1293   che cantavon mot doussament
    1294   en lor langage, veramen.
    1295   E quant Blandin los va ausir
    1296   tantost el si vol adormir
    1297   per lo gran plasser che prennia.
    1298   . . .
    1299   Adonc[has] el s’en va annar
    1300   e sot un arbre s’en va pausar.
    1301   En mentre che el estava escoutan
    1302   aquels ausels che van cantan,
    1303   e[l] regardet tot devant el
    1304   e [el] vi un gratios donzel
    1305   che si estava jus un pomier
    1306   e al poinch tenia un esparvier.
    1307   Adonc Blandin se va levar
    1308   e devers el s’en va annar;
    1309   cortessament lo saludet
    1310   et de novas li demandet,
    1311   e dis [li]: «Donzel gratios,
    1312   preg vos che·[m] digas per amors,
    1313   si sabes per esta encontrada
    1314   una donzella encantada,
    1315   car jou, donzel, la va[u]ch sercar
    1316   e vogra fort [la] de[s]liurar».
    1317   Adonc lo donzel respondet
    1318   cortesament a Blandinet
    1319   e va li dir: «Bon cavalier,
    1320   . . .
    1321   aquella che vos demandas
    1322   ma sorre es, si a vos plas,
    1323   e e[s] dedins aquel pallais
    1324   d’aqui no pot ysir jamais,
    1325   car nostre payre, l’encantet
    1326   en aquels temps che el perdet
    1327   tot son contat et mais sa terra;
    1328   ayso fu per la granda gherra.
    1329   E va layssar .x. cavaliers
    1330   en garda, c’omme non sa intres;
    1331   per so suy fort merevilhat
    1332   com tant avant n’es si entrat,
    1333   car los senhors non vos an mort
    1334   e fach morir a mala mort».
    1335   Respon Blandin de Cornualha:
    1336   «Diray vos ho, se Dieu mi valha.
    1337   Deves saber, per veritat,
    1338   car jou amb els ay batalhat,
    1339   e ay mort .iiij. cavaliers
    1340   e .vj. que·n tene presonn[i]e[r]s,
    1341   car no mi layssavon intrar
    1342   per la donsella desliurar».
    1343   Adonc lo donsel a parlat:
    1344   «Gentil senhor, dices veritat
    1345   che siem mors los cavaliers
    1346   che eran tant marvais murtriers?»
    1347   Respon Blandin: «Certanament,
    1348   che mors, che pres son verament».
    1349   Adonc lo donzel s’anellet
    1350   davant los pes de Blandinet,
    1351   e va si fort [se] humiliar,
    1352   e tot plorant lo va pregar:
    1353   «Gentil senhor, non vos anes
    1354   tro ma ssor deslieurada aures».
    1355   Respon Blandin: «No plaissa a Dieu
    1356   che tant grand fauta fessa jou,
    1357   che jou parta d’esta encontrada
    1358   tro che jou l’aya deslieurada!
    1359   Per so pensas la my de mostrar,
    1360   car jou la vol[e] deslieurar».
    1361   «Gentil senhor», dis lo donzel,
    1362   «Intren nos dedins lo castel,
    1363   e plus che tant vezer la vos,
    1364   aqui, senhor, la vos mostray;
    1365   mais conven vos mais batalhar
    1366   si [vos] la voles conquistar.
    1367   Mais jou creze sertanament
    1368   che vos aves tant d’ardiment,
    1369   che plus che aves conquistat
    1370   los .x. cavaliers malvas,
    1371   che atressis conquistares
    1372   so per que la deslieureres».
    1373   Respon Blandin: «Verament jou la conquisteray
    1374   o en la peynna jou morray».
    1375   Adonchas els s’en va[n] intrar,
    1376   e aqui el ly va mostrar
    1377   dins una cambra, la donzella
    1378   chi era gratiosa e bella,
    1379   de grant beutat ela resplandia
    1380   tant era bella e jollia!
    1381   E estava se asetada
    1382   sobre un liech, tota encantada.
    1383   E aqui avie .vij. damaysselas
    1384   mot merveylosas et bellas
    1385   che nuich e jorn la servien,
    1386   e d’ella no si partien.
    1387   E quant Blandim vi la donzella,
    1388   che era mout blancha et mot bella,
    1389   va s’en tam fort ennamorar
    1390   che el non saup en se che far.
    1391   E va dire al dich donzel:
    1392   «Sabes vos en aquest castel
    1393   nulla causa ni nulla res
    1394   per que hom la deslieures?»
    1395   Adonques respon lo donzel:
    1396   «Gentil senhor, hoc! Un aussel
    1397   che on appella blanc astor,
    1398   e es saïns dins una tor.
    1399   Aquel convien che conquistes
    1400   si ma sor deslieurar volles.
    1401   E si vos plais a conquistar
    1402   diray vos con aves a far.
    1403   A la tor, senhor, vos ires
    1404   e tres grans portas trobares:
    1405   a la primiera veramen
    1406   atrobares un gran serpen;
    1407   a la segonda un dragon
    1408   che es malvaitz et fort fellon;
    1409   a la terzia, per veritat,
    1410   un gran Sarraxin encantat,
    1411   che es aytal comme vous diray:
    1412   el ha de golla un palm o mais,
    1413   e a las dens grans comme verre
    1414   [e] fort[z] e duras come ferre,
    1415   e a las narras ben fendudas,
    1416   e a las aurelhas ben ponchudas,
    1417   e es ben negre veramen
    1418   e ferejos a tota gent,
    1419   el ha de barba mieya brassa,
    1420   e ten al col una gran maza.
    1421   D’aquel conven sias avissat
    1422   che el morir no pot jamais
    1423   o el pendrie un deins dal cays.
    1424   Et quant aura perdut un deins ,
    1425   qual che sia, ardidament,
    1426   tantost el pendra sa vertut.
    1427   Per so vos dich che en avisses
    1428   che un dent dal cais li arabes.
    1429   E puys, intras vos en la tor,
    1430   e atrobares lo blanch astor,
    1431   e prenes lo apertament,
    1432   car far lo podes segurament.
    1433   Tot aysso vos convent a far
    1434   si ma sor voles deslieurar».
    1435   Respon Blandin de Cornivalha:
    1436   «Donzelot amoros, se Dieus vos valha,
    1437   aquellas bestias my mostras
    1438   car jou n’ay ja enflat lo nas
    1439   per so, gentil donzel, che m’aves dich
    1440   d’aquel Serraxin tant ardit».
    1441   Dis lo donzel: «Mot volontier
    1442   aquo feray, bon cavalier».
    1443   Adonques els s’en va[n] annar
    1444   e lo donzel li va mostrar
    1445   de contenent la dicha tor
    1446   en que era lo blanch astor.
    1447   Aqui presseron cumiat,
    1448   e Blandinet s’en es intrat.
    1449   Blandin come bon cavalier
    1450   intret per lo portal primier.
    1451   E quant el fu dedins intrat
    1452   el regoardet vers un costat,
    1453   e vi per un gran paviment
    1454   de lonc en long, lo gran serpent
    1455   che fo salida d’una fossa;
    1456   e fu si granda e si grossa
    1457   che ac de lonc .viij. on .viiij. passes
    1458   e ben de grueyssa dos brasses.
    1459   Adonc Blandin tot corajos
    1460   vers lo serpent s’en va de cors;
    1461   e lo serpent lo vi venir,
    1462   atressi lo volc assaglir
    1463   e venc an gran golla badada
    1464   com si fossa cosa enrabiada.
    1465   Mais che Blandin s’avisset,
    1466   e tam gran colp el ly donet
    1467   de la lansa, per miech del cays,
    1468   che bien ly en mes tres palms o mays
    1469   e tenc la frem [et] enastada,
    1470   per miech del sol tot’enversada.
    1471   Adonc lo serpent non se po[t] ajudar
    1472   an la gola, per mal a far,
    1473   mais tantost ela se bosset
    1474   entorn entorn de Blandinet.
    1475   Adonc Blandin, comme valent,
    1476   tray la spassa ben luxent,
    1477   e tant de colp el li donet
    1478   che tot lo ventre li fandet.
    1479   Adonc la serp suffrir non poch,
    1480   vera[ya]ment aquel joc,
    1481   mais que tantost perdet la vida
    1482   e romas morta esmarrida.
    1483   E Blandin vi che era morta
    1484   e laysset la detrays la porta,
    1485   e puys s’en va, trestot corrent
    1486   al segon portal veramen,
    1487   e vi lo dragon che dormia
    1488   per miech del sol el si jassia,
    1489   e gis non li volc mot sonar
    1490   mais tot avant si va intrar.
    1491   Avant s’en intra·l bon Blandin
    1492   tant che atrobet lo Sarraxin;
    1493   e ayssi quant el volc intrar,
    1494   lo Sarraxin sans mot sonar
    1495   lo vench asalhir, e requerre
    1496   an una gran massa de ferre,
    1497   e mot gran colp lo volc ferir,
    1498   mais che Blandin si va gandir
    1499   e la mas[s]a donet al sol
    1500   un tan gran colp, per saint Cristol,
    1501   che tot l’ostal fes tremolar
    1502   per lo gran colp che va donar.
    1503   Adonc Blandin per gran vigor
    1504   brandet la spassa de valor,
    1505   e donet li tal per lo cors
    1506   che un palm l’en passa tras lo dos.
    1507   Adonch lo Serraxin malvatz
    1508   non fes per nent che fos nafrat
    1509   mas comme fol, la lansa prent
    1510   e rompet la felonament.
    1511   E va levar un’aotra veis
    1512   aquel[l]a massa de gran peys,
    1513   e puys s’en va come fellon
    1514   vers Blandinet lo bon baron,
    1515   e volc lo ferir de la massa,
    1516   mais che B[landin] li fes [far] plassa
    1517   e va consegre un pillar
    1518   che per terra l’en va mennar.
    1519   Adonc Blandin chi no ac lansa,
    1520   tras l’espasa de [gran] fisanza
    1521   e va si mout fort corrozar
    1522   e devers el s’en va annar,
    1523   e tant gran colp el li donet
    1524   che·l bras senestre li rompet.
    1525   Apres li donna un altre colp
    1526   che·l vezer e l’aosir li tolc.
    1527   Adonc lo Sarraxin, marit,
    1528   tombet al sol tot [e]sbaït
    1529   e mout gran sanc aqui perdet
    1530   dels colps che B[landin] li donet;
    1531   mais [che] morir el non podia,
    1532   car proprietat avia,
    1533   che non pogra morir jamais,
    1534   o el perdera un dent del cays.
    1535   Adonc B[landin], chi aquo vi,
    1536   montet desus lo Sarraxin,
    1537   e recordet li del coltel
    1538   che li ac dona[t] lo donzel,
    1539   e trays la daga soptament
    1540   e avisset sobre la dent,
    1541   e tant grant colp el ly donet
    1542   che doas caysals li arabet.
    1543   Adonc lo Sarraxin sanglent
    1544   senti che ac perdut una dent,
    1545   alre non fis mas un sospir
    1546   e soptament el va morir.
    1547   Adonc Blandin pres ben conort,
    1548   quant el vi che el l’avie mort,
    1549   e intret s’en dedins la tor
    1550   e atrobet lo blanch astor,
    1551   e va lo penrre plainnament
    1552   sus en son ponch, veraiament,
    1553   e commenset s’en a salhir
    1554   an gran gauch, non vos [o] qual dir,
    1555   per tal qual avia trobat
    1556   aquel austor et conquistat.
    1557   E quant el fu sus lo dragon
    1558   che era malvais et fellon,
    1559   atrobet lo, per veritat,
    1560   denpes che s’era reyssidat.
    1561   Adonc Blandin non poc passar
    1562   per ren del mont che poghes far,
    1563   car lo dragon li defendie
    1564   aquel pas tant quant podie.
    1565   Dis adonc B[landin]: «Dieu me don rendas
    1566   che tot jort me crexon fassendas,
    1567   aynsi·m coven a batalhar
    1568   si plus avant vole pas[s]ar».
    1569   Adonc el [re]tornet l’astor
    1570   de contenent dedins la tor,
    1571   e puis s’en venc come fellon,
    1572   apertament vers lo dragon,
    1573   e an l’espassa flamey[a]n
    1574   ben lussant et ben talhant,
    1575   [e] tant gran colp el li donet
    1576   che doas costas a li rompet.
    1577   Adonc lo dragon, sans mentir,
    1578   devers Blandin s’en va venir
    1579   e sautet li sobre lo col
    1580   e degorar aqui lo vol.
    1581   Mais che Blandin se avisset,
    1582   e sus l’eschinna li montet
    1583   e dirai vos consi fes el.
    1584   El annet trayre son coltel,
    1585   e dona li tal per la gola
    1586   che tot son sanc achi li colla.
    1587   Adonc lo dragon, sens mantir,
    1588   tantost comanset a morir.
    1589   E Blandin vi che el moria:
    1590   l’austor el prent e tenc sa via,
    1591   e intret s’en en lo castel.
    1592   [E] trobet tantost lo donzel
    1593   aqui prest e apparelhat
    1594   an las donzelas per veritat,
    1595   che aqui tos l’esperavan:
    1596   d’en junenhols a Dieu pregavan
    1597   che li dones forssa e vigor
    1598   a gazanhar lo blanc astor.
    1599   Adonc B[landin] dis al donzel:
    1600   «Es aquest aquel aossel
    1601   che vostra sor pot deslieurar?
    1602   car aotre non pode trobar».
    1603   Adonc dis lo donzel: «Per veritat
    1604   aquo es el, Dieu n’alha grat!»
    1605   Adonquas els s’en van annar
    1606   e a la donzela s’en van intrar;
    1607   et quant els li foron davant
    1608   lo donzel[ot] de bon tallant
    1609   dis a Blandin: «Gentil senhor,
    1610   baylas me vos lo blanc astor,
    1611   car jou sabe de temps passat
    1612   la siena grant proprietat;
    1613   e jou garay de contenent
    1614   la myene sorre verament».
    1615   Dis Blandin: «Trop ben disses
    1616   ve·l ves aysi, vos lo penrres».
    1617   Adonquas lo dich donzel
    1618   va penrre lo blanc aosel
    1619   e dirai vos consi el feis.
    1620   La man de la donzela pris
    1621   e va li metre, plannamens,
    1622   [l’] astor desus, verayament.
    1623   E la donzella quant santi
    1624   lo blanc astor de sobre si,
    1625   tantost ella cobret la vida
    1626   et fo sanada e goarida,
    1627   e tot denpes se va levar
    1628   e tantost de present comanzet a sospirar;
    1629   e estet fort maravelhada,
    1630   car [hom] l’avia deslieurada.
    1631   Dis adonc lo donzel: «Sorre gentil
    1632   ve vos un cavallier humil,
    1633   che vos es venguda desliurar
    1634   e per faich d’armes recobrar;
    1635   per que non vos mer[a]veilhes
    1636   mais rendes li grandas merces».
    1637   Aras vos diray de la donzella
    1638   las contenansas che fes ella.
    1639   Ela adonc s’en va vers Blandinet
    1640   e a sos pes s’anjonnelhet
    1641   e dis li: «Noble cavaller,
    1642   come la flor de bon gherrier,
    1643   vos rendde grandes merses
    1644   del servixi che faig m’aves;
    1645   e preg[e] vos, lo mieu senhor, r
    1646   aytant cum pode per amor,
    1647   que vos prengas aquest castel
    1648   e tota la signoria d’el,
    1649   e tot mon aor et mon argent,
    1650   tot a vostre comandament;
    1651   e tot quant ay, si a vos plas,
    1652   preg vos che trestot ho prenas.
    1653   E per so che jou puesc recontar
    1654   chi m’es venguda desliurar,
    1655   jou, Brianda, vos requer
    1656   che vostre non me vuelhas dir».
    1657   Respon B[landin] de Cornivalha:
    1658   «Brianda, se Dieus mi valha,
    1659   de vos non volle per present
    1660   castel, ni terra, ni argent,
    1661   ni ren alre che vos ayas,
    1662   mais vostra amor, si a vos plas;
    1663   car sapias per veritat
    1664   che [jou] suy tant ennamorat
    1665   de vos, Brianda, sans mentir,
    1666   che d’amors, jou cuge morir.
    1667   Per che non vole point d’argent,
    1668   mas vostra amor soletament.
    1669   E plus che a vos ven a plaser
    1670   che vos mon non vulhas saber,
    1671   hom m’apella, si Dieu mi valha,
    1672   Blandinet de Co[r]nivalha».
    1673   Adonc respondet la donzella
    1674   cortessament a meravelha,
    1675   e dis li: «Cavalier plassent,
    1676   la myena amor sertanament
    1677   es tot jort vostra, sens fallir,
    1678   davant tos sels che n’an dessir.
    1679   Per sert, al mont non ha senhor,
    1680   duc, ni rey, ni emperador,
    1681   che jou ame tant sertanament,
    1682   et faray vos ho aparvent».
    1683   Adonc ela se va levar
    1684   e vers Blandin s’en va anar,
    1685   e hostet li son basinet
    1686   e de bon cor lo avisset;
    1687   e vi lo blanch e gratios,
    1688   joly, corteys e amoros;
    1689   e comanset lo a bayssar
    1690   de bon’amor, non qual parlar.
    1691   E Blandin fe[i]s aytrestal
    1692   de Brianda, si Dieu mi sal.
    1693   Aqui esteron un gran tems
    1694   abrassas andous ensems,
    1695   e puys s’aneron despartir
    1696   an gran gauch, non vos o qual dir.
    1697   E la donzella saludet
    1698   lo donzel e lo baysset,
    1699   e atressi las donzellas
    1700   d’una en una, totas ellas.
    1701   Ar vos ay dich de la doncella
    1702   las contenenssas che fes ella.
    1703   Adonc parlet lo donzellon
    1704   a Blandinet, lo bon baron,
    1705   e dis: «Vos ses tot trebalhat,
    1706   car vos aves trop batalhat
    1707   per que, si vos plays, anen dinar,
    1708   car jou n’ai fach aparelhar».
    1709   Respon Blandin: «Aquo mi plais
    1710   car, per ma fe, jou sui tot las;
    1711   mas preg vos che primier annes
    1712   fora al portal, ont trobares
    1713   Peytavin mon escuder
    1714   che achi garda mon destrier,
    1715   e preg vos que·l fassas intrar
    1716   e venrra si an nos dinar».
    1717   Dis lo donzel: «Mot volentier
    1718   aquo feray, bon cavalier».
    1719   Adonch lo donzel tot corrent
    1720   s’en va al portal verament
    1721   e dis ly: «Compahn Pe[y]tavin,
    1722   aysi·m tramet mosen Blandin,
    1723   e manda vos que·us en intres
    1724   apertament e non tardes».
    1725   Adonch Peytavin s’en entret
    1726   an lo donzel, et non tardet,
    1727   e los cavals van establar,
    1728   e lur sivades lur van donar.
    1729   Adonc s’en tornam a Blandin
    1730   e lo donzel e Peytavin.
    1731   E quant els foron aribas
    1732   trestot ensems s’en son annas
    1733   en lo vergier, mot gratios,
    1734   ont cantavan ausel[s] d’amors.
    1735   Aqui foron taules drissades
    1736   e bonne[s] viandes aparelhades,
    1737   e van si trestotz assetar
    1738   et commanseron si a dinar,
    1739   tot jort parlant de lor novellas
    1740   Blandin an las damoyselas.
    1741   En mentre che els si dinavan
    1742   e lur novellas achi contavan,
    1743   a Blandin[et] va recordar
    1744   de la donçella d’otra mar,
    1745   d’aquella che l’en avia menat
    1746   lo caval quant era al prat.
    1747   E dis: «Brianda, una novella
    1748   vos diray d’[una] damaysela
    1749   che m’a faich grant vilania
    1750   mentre che en un prat me jasia.
    1751   Deves saber, per veritat,
    1752   che mon caval m’en a menat;
    1753   totas veis, jou no vuelh mentir,
    1754   mas la ver[i]tat vos vulh dir,
    1755   che un aotre m’en va layssar
    1756   che jou poghes caval[ca]r;
    1757   si che, conpenssant vilania,
    1758   un pauch m’a fach de cortessia.
    1759   Mas jou ay jurat sobre ma testa
    1760   che jou non colray dengunna festa,
    1761   tro mon caval aya trobat
    1762   e sella che l’en a menat».
    1763   Adonc Brianda, verament,
    1764   dis a Blandin tot en rissent:
    1765   «Blandin, non vos en corrosses,
    1766   car vostre caval trobares,
    1767   car sapias per veritat
    1768   che sella che l’en a menat
    1769   jou, senhor, l’avie tramessa
    1770   per lo mont e che serchessa
    1771   qualche noble cavallier
    1772   vallent e pros e bon gherier,
    1773   che mi poghessa deslieurar
    1774   e per faich d’armes recobrar.
    1775   Per so ella vos enganet,
    1776   e Dieu o volc che vos trobet
    1777   per tal che l’anessas sercar
    1778   e che·m venghesses deslieurar.
    1779   Per que non vos meravilhes,
    1780   mas preg vos che li perdones».
    1781   Adonc Blandin fu fort gaussent
    1782   e mot alegre, verament,
    1783   car Brianda li dis novella
    1784   d’aquella aotra damoysella.
    1785   Dis Blandinet: «Per v[e]ritat
    1786   jou li perdonne de bon grat,
    1787   e dic vos che mot mi plais
    1788   plus che an vos trobada l’ay;
    1789   car jou l’agra tot jort sercada
    1790   tro che jou l’agessa trobada».
    1791   E quant aysso agron dich,
    1792   trestot lur dinar fu complit,
    1793   adonc de taula si leveron
    1794   e per lo vergier s’en intreron
    1795   deportant se alegrament,
    1796   pensar o podes verament.
    1797   Adonc Blandin[et] va parlar
    1798   e dis: «Donzella che porrien far
    1799   d’aquestos malastrucz cavaliers
    1800   che jou tene per presonniers?
    1801   Playra vos che los deslieurem?
    1802   o my digas che en faren».
    1803   Respont Brianda ardidament:
    1804   «Deslieuras los apertament,
    1805   e anon s’en en mal gassan
    1806   car, per ma fe, ayssi lur tanh».
    1807   Adon[quas] lo bon Blandin
    1808   e lo donzel e Peytavin
    1809   s’en va[n] annar als cavaliers
    1810   che tenien per presonniers,
    1811   e van los trestotz deslieurar;
    1812   e Blandin lur va comandar
    1813   che los .iiij. mors enportessan
    1814   deforas e los soteressan.
    1815   Respondon els: «Per veritat
    1816   aquo farem nos de bon grat».
    1817   Adonc los jetan de l’ostal
    1818   e van lur sarar lo portal.
    1819   E puysses lo bon Blandin,
    1820   e lo donzel e Peytavin
    1821   s’en van tornar a las donzellas,
    1822   en lo vergier, jugar amb ellas.
    1823   Aqui feron mot bel desport
    1824   tro fon mich jort, dins aquel ort;
    1825   e puys, quant venc mich jort passat,
    1826   Brianda dis e a parlat:
    1827   «Blan[dinet], lo myen senhor,
    1828   jou vos prege per amor
    1829   che nos intren dins lo c[a]stel
    1830   vos, e jou, et lo donzel;
    1831   car jou, senhor, vos vulh mostrar
    1832   tot mon tesaur et mon afar».
    1833   Respon B[landin]: «Aquo my play,
    1834   ardidament anen no·n lay».
    1835   Adonques totz tres s’en aneron,
    1836   en una cambra s’en intreron,
    1837   e Brianda senssa mantir
    1838   trestotz sos cofres va hubrir;
    1839   e puis apelet Blandinet
    1840   e aqui ela li mostret
    1841   tot son tessaur e sos joels
    1842   che eran mot nobles e bels
    1843   e dis li: «Cavallier gentil,
    1844   preg vos che sias tant humil
    1845   che [vos] prengas d’aor e d’argent
    1846   tant quant vos venrra a talent;
    1847   car, per ma fes, si en prenes,
    1848   per sert gran plasser my fares».
    1849   Respon Blandin de Cornoalgla
    1850   cortessament: «Si Dieus mi valha,
    1851   Brianda, jou vos dich vos ay
    1852   che aor ny argent non my play,
    1853   ny ren alre che vos agias
    1854   mas vostra amor, si a vos plays;
    1855   car jou aquella vulh servir
    1856   tant quant vivray, senza mentir».

    1857   Ar vos ay dich de Blandinet
    1858   con Brianda lo conquistet,
    1859   e tot apres jou vos diray
    1860   consy el fes encara mais.
    1861   El va estar en lo castel
    1862   an Brianda et an lo donzel,
    1863   ben un bon mes trestot complit
    1864   che de aqui non se partit;
    1865   e puys, quant venc lo mes passat,
    1866   Blandin va penrre cumiat
    1867   de Brianda e del donzel,
    1868   e volc se partir del castel
    1869   car de Guillot li recordet
    1870   e lo terme se apropjet.
    1871   Adonc Brianda se mes plorar
    1872   e mout gran dol aqui mennar,
    1873   e va li dir tot en plorant:
    1874   «Franc cavallier, lo myen amant,
    1875   ben vesse, lo myen car senhor,
    1876   che vos non m’amas per amor,
    1877   car se my volgesses amar,
    1878   de mi non vos volgras lunhar».
    1879   Respon Blandin e a parlat:
    1880   «Brianda per veritat,
    1881   la veritat vos volle dir
    1882   per che me convient despartir.
    1883   Deves saber che en nostra terra
    1884   per seguir la bonna gherra
    1885   e ben mich an nos cavalquen
    1886   che anc avantura non troben;
    1887   e puis quant venc un jort matin,
    1888   anen tenir nostre camin,
    1889   e intren nos en tot apert
    1890   dins en un bosch per lo desert,
    1891   e aqui troben avantura
    1892   mot aspra e mout dura
    1893   de que non vos volle contar,
    1894   mas tot avant vole parlar.
    1895   [E] nos intren trestot avant
    1896   per lo boschage cavalquant,
    1897   e quant forem pres d’un castel
    1898   anen aossir un cant d’ausel
    1899   che dissia en son cant:
    1900   Gentils senhors, anas avant,
    1901   e trobares un grant desert;
    1902   intras la ins ben e apert
    1903   e quant sares jus un bel pin,
    1904   che atrobares en lo camin,
    1905   la un tengha a la part drecha
    1906   per una cariera estregia,
    1907   e l’autre tencha a l’aotra man;
    1908   e avantura trobares gran.
    1909   Adonch quant nos agem aossit
    1910   d’aquel ausel che nos a dich,
    1911   nos cavalchen trestot apert
    1912   tant che atroben aquel desert,
    1913   e apertament nos entrem
    1914   tro che lo pin trobat agem,
    1915   e aqui nos tenghem conselh
    1916   de so che nos a dich l’aussel,
    1917   e aqui no[s] nos departem
    1918   che anc depuys non nos venguem.
    1919   E prenghem nos en convenent:
    1920   che nos trobassen certanament
    1921   en aquel luoch, desot lo pin,
    1922   lo jort apres de Sent Martin,
    1923   per que a mi conven tenir
    1924   aquel terme senssa mantir».
    1925   Adonc Brianda respondet,
    1926   mot fort plorant, a Blandinet
    1927   e dis ly: «Senhor, si vos plays,
    1928   un don al mens me aotrias,
    1929   che quant aquel trobat aures
    1930   andos ensems vos en verres».
    1931   Respon Blandin: «Jou tornerai
    1932   breument, per sert, se a Dyeu play».
    1933   Adonc el [a] pres cumiat
    1934   de totz aqui per veritat;
    1935   e pueis Brianda va bayssar,
    1936   e pensset s’en de calvachar.
    1937   D’aqui se part lo bon Blandin
    1938   an son escudyer Peytavin;
    1939   apert s’en van tot cavalcant
    1940   las lor jornadas caminant;
    1941   e tant lonc temps es cavalcheron
    1942   che nuich ni jort no repauseron,
    1943   tro che foron desot lo pin
    1944   lo jort apres de Sain Martin.
    1945   E aqui van descavalcar
    1946   e·l bon Guillot van esperar.
    1947   E Blandin tres jors l’esperet
    1948   che anc Guillot gis non tornet.
    1949   E quant el l’ac ben esperat
    1950   tro che fu lo ters jort passat,
    1951   Blandin se va meravilhar,
    1952   e dis che l’anera sercar,
    1953   e che jamais non torneria
    1954   tro che novellas en sabria.
    1955   D’aqui parti lo bon Blandin
    1956   an son escudier Peytavin,
    1957   e jntret s’en per lo desert
    1958   cum bon cavalier e apert.
    1959   E quant el ac gran temps anat
    1960   per lo desert e cavalcat,
    1961   el atrobet per [ay]tal astre
    1962   aquel bon prodome de pastre,
    1963   an qui Guilhot se va dinar
    1964   aquel jort che i va passar.
    1965   Adonc Blandin lo saludet
    1966   et de novas li demandet,
    1967   e dis ly: «Prodom, Dieus te sal!
    1968   Digas, si Dieus ti gart de mal,
    1969   auries tu vist un cavalier
    1970   de Cornoalha, bon garrier,
    1971   che per son nom se fa appellar
    1972   Guillot Ardit de Miramar?
    1973   Jou te preghe se tu vist l’as
    1974   che m’o digas, se a tu plas».
    1975   Adonch lo pastre respondet
    1976   cortessament a Blandinet,
    1977   e dis: «Senhor, per veritat
    1978   gran temps a che sa es passat
    1979   e mais che an my si dinet
    1980   aquel jort che aysi passet,
    1981   e puys[sas] teng aquest camin,
    1982   e jou, senhor, puis non lo vi».
    1983   Adonc Blandin lo saludet
    1984   e tot avant el cavalchet,
    1985   e intret s’en per [lo] sandier
    1986   a[n] Peytavin son escudier;
    1987   e [va] serca[r] lo bon Guilhot
    1988   per lo desert aytam cum pot.
    1989   E quant el ac gran temps anat
    1990   per lo desert ont era intrat,
    1991   el esdevenc en lo vergier
    1992   ont era aquel bel pesquier,
    1993   la ont Guillot avie mort
    1994   lo negre cavalier tant fort.
    1995   E aqui non va res trobar,
    1996   mas tot avant va cavalcar.
    1997   E tant lonc tems el cavalchet
    1998   tro che l’ermita atrobet,
    1999   aquel che avie garit
    2000   lo bon companh Guillot Ardit.
    2001   Adon Blandin lo saludet
    2002   et de novas li demandet
    2003   e dis: «Bon prodom, Dieu vos sal!
    2004   Digas, si Dieu vos gard de mal
    2005   aurias [my] vist un cavalier
    2006   de Cor[noalha, bon gu]errier,
    2007   che per son nom se fa appellar
    2008   Guillot Ardit de Miramar?
    2009   Jou vos preghe se vist l’aves
    2010   che m’o digas, et non tardes».
    2011   Adonch l’ermita respondet
    2012   cortessament a Blandinet
    2013   e dis: «Senhor, per veritat
    2014   gran temps a che sa es passat
    2015   e mais, senhor, se Dieu mi sal,
    2016   estet .viij. jort[z] en mon hostal
    2017   e puissas teng aquest camin,
    2018   e puys, senhor, jou no lo vi».
    2019   Adonc Blandin lo saludet
    2020   e tot avant el cavalchet.
    2021   D’aqui parti lo bon Blandin
    2022   an son escuder Peytavin,
    2023   e va serchar lo bon Guillot
    2024   per lo desert aytant cum pot.
    2025   E tot aquel jort cavalchet
    2026   che anc novellas non trobet.
    2027   E puys quant venc lo jort sequent,
    2028   el cavalchet apertament;
    2029   e quant el ac ben cavalcat
    2030   tro che fon bien miech jort passat,
    2031   e[l] vi davant si un castel
    2032   che era mout noble e bel.
    2033   E desot ac un pauch de massage
    2034   a la ribba d’un boscage,
    2035   e aqui ac, che bons che mals,
    2036   endeviron de .I. hostals.
    2037   Dins lo massage s’en intret
    2038   e aqui el descavalchet.
    2039   E quant el fon descavalchat
    2040   vers un prodom s’en es anat
    2041   e dis li: «Prodom, Dieu vos sal!
    2042   Digas, se Dieu vos gard de mal,
    2043   aurias my vist un cavallier
    2044   de Cornoalha, bon guerrier,
    2045   chi per son non se fa appellar
    2046   Guilot Ardit de Miramar?
    2047   Jou vos prege, se vist l’aves,
    2048   che m’o digas e non tardes
    2049   car jou, amic, lo vau sercar
    2050   e volgra lo fort atrobar».
    2051   Adonc lo prodom respondet
    2052   iradament a Blandinet
    2053   e dis: «Jou vos en say novellas
    2054   che non son bonas ni belas,
    2055   car lo senhor d’aquest castel
    2056   e sos parens che son amb el,
    2057   lo tenon fort pres et liat
    2058   ben a dos meis per veritat,
    2059   car el, senhor, avie mort
    2060   quatre cavaliers mot fors
    2061   chi eran trestotz parens
    2062   del dich senhor vera[ya]ment.
    2063   Per que, senhor, si m’en cresses,
    2064   d’aquest homme non demandes,
    2065   car si vos l’anas demandant,
    2066   vos en porres far vostre dan».
    2067   Adonch[as] Blandin li a dich:
    2068   «Jou vos preghe, cortes amich,
    2069   che vos me menes al castel
    2070   car jou vuelh parlar amb el».
    2071   Respondet el: «Mot volentier
    2072   aquo feray, bon cavalier».
    2073   Adons d’aqui els si partirom
    2074   e al castel andos annerom,
    2075   e Blandin[et], si Dieu mi sal,
    2076   apert va tocar al portal.
    2077   Adonc tantost venc lo portier
    2078   e dis: «Cal es tu cavalier,
    2079   che ayssi venes tant ardit?»
    2080   Respon Blandin e a li dich:
    2081   «Jou suy B[landin] de Cornualha,
    2082   e preg[e] te, se Dieus ti valha,
    2083   che digas al senhor del castel
    2084   che jou li volho parlar amb el».
    2085   Adonc lo portier s’en intret
    2086   e a son maystre parlet
    2087   e dis: «Senhor, un cavallier
    2088   a defora sobre un destrier,
    2089   e a mi dich che vos plages
    2090   che amb el parlar anesses».
    2091   Adonc lo sengnor, s’en va venir
    2092   devers Blandin, senssa mantir;
    2093   e tantost el lo saludet
    2094   et de novas li demandet
    2095   e va li dir: «Che demandas
    2096   cavalier, ni che [a] vos plas?»
    2097   Respon Blandin et a li dich:
    2098   «Jou vene aysi, car ay aosit
    2099   che vos tenes per presoner
    2100   Guilhot Ardit, lo bon guarrier,
    2101   e volgra [vos] mot fort pregar
    2102   che lo my volghesses bayllar,
    2103   car de bon drech non lo tenes
    2104   per que vos prec ch·el deslieures».
    2105   Adonc lo senhor respondet
    2106   iradament a Blandinet,
    2107   e dis: «Jou ten per veritat
    2108   Guilhot Ardit pres et liat,
    2109   e vos per tot vostre poder
    2110   per ren non lo podes aver,
    2111   si dons am my non batalhas
    2112   e per batalha my venssas.
    2113   E vos feray trop bel partit,
    2114   jou vos metaray Guilhot Ardit
    2115   a la un corn de la batalha
    2116   mout volentier, se Dieu mi valha;
    2117   e si vos venser mi podes
    2118   ardidament che l’en menes».
    2119   Adonquas lo bon Blandinet
    2120   an gran gauch li respondet
    2121   e va ly dir: «Bon cavallier,
    2122   aquo feray mot volentier,
    2123   et preg vos che annes armar
    2124   e che pensen de batalhar
    2125   car, per ma fes, vos non parles
    2126   jamais de que tal gauch agues».
    2127   Adonc lo sengnor s’en va intrar
    2128   e tot apert se va armar,
    2129   e puis tantost el va salhir
    2130   ambe Guillot, sensa mantir,
    2131   e intren s’en apertament
    2132   per miech del camp verayament.
    2133   E Blandin fes a[y]trestal
    2134   mot valentement, si Dieu mi sal.
    2135   Adonquas els van commansar
    2136   tantost aqui a batalhar.
    2137   L’un vers l’autre s’en va[n] venir,
    2138   de colps de lanssa se van ferir,
    2139   e tant grans colps els si doneron
    2140   che per terra andous tomberon,
    2141   e tot apert si van levar
    2142   e tan gran colps si van donar
    2143   de las spassas sus l’escut,
    2144   que l[o]s brasses lor an romputz.
    2145   Adonc lo senhor del castel
    2146   un tant grant colp li donet el
    2147   de la spassa sul bassinet,
    2148   che fuoc e flamma en gitet.
    2149   Adonc Blandin coma valent,
    2150   vers el s’en va apertament
    2151   e an l’espassa flameian
    2152   li va dona[r] un colp tam gran
    2153   che tot l’aubert li va passar
    2154   et mout greument l’anet nafrar.
    2155   Aqui batalhon un gran temps,
    2156   mot asprament andous ensems,
    2157   tant che per forssa lur convench
    2158   a cobrar forssa et alench;
    2159   e quant agron alen cobrat
    2160   la un e l’aotre s’es levat,
    2161   e fieron se si asprament
    2162   an las espassas, verament,
    2163   che tomberon estaboitz
    2164   per miech del sol tot esbaitz.
    2165   A cap de temps els si leveron
    2166   e batalhar tantost torneron.
    2167   Adonc Blandin corage pres,
    2168   e diray vos cunsi el fes.
    2169   Vers el s’en va apertament
    2170   et f[e]ri lo sy asprament
    2171   che per terra lo fes tombar
    2172   et mout greument l’anet nafrar;
    2173   e encaras lo cavaler,
    2174   si volc levar, cum bon g[u]erier,
    2175   mais che Blandin fon avissat
    2176   e tantost sus li es montat,
    2177   e hostet li apertament
    2178   l’erme del cap veraiament
    2179   e va li dir en alta vois:
    2180   «Cavaler, tantost rende[s] vos,
    2181   si non per sert ares mores,
    2182   si vos tantost non vos randes».
    2183   Adonc, quant el anet aosir
    2184   che Blandin lo volie aucir,
    2185   va sy rendre de contenent
    2186   a Blandinet, verayament.
    2187   Adon Blandin levar lo fes
    2188   e a mersy aqui lo pres,
    2189   e fes l’anar, se Dieus m’ajut,
    2190   en son castel, trop ben batut.
    2191   E puysses pres Guilhot Ardit
    2192   et en apres e[l] a ly dich:
    2193   «Guilhot, penssen nos en d’annar
    2194   apertament senssa tardar,
    2195   car nos non fam plus ren ayssi».
    2196   Adonc tengron lo lur camin
    2197   e va[n] ss’en ben apertament
    2198   tos tres emsems, veraiament,
    2199   e intran s’en per lo[s] deser[t]s
    2200   com bon[s] cavaliers et apertz.
    2201   E mentre che els s’en anavam
    2202   per lo[s] desertz e cavalcavan,
    2203   Blandinet anet recontar
    2204   al bon Guilhot de Miramar
    2205   l’avantura che atrobet
    2206   quant Brianda [lo] conquistet.
    2207   E atresys Guilhot Ardit
    2208   aqui a recontat e dich
    2209   consy li pres dels cavaliers
    2210   che avie mors tan bons guerrie[r]s.
    2211   Adonquas els tots cavalchant,
    2212   las lur jornadas caminant,
    2213   s’en van tornar en lo castel
    2214   de Brianda et del donsel,
    2215   e quant els foron prop d’aqui
    2216   Blandin va dir a Peytavin:
    2217   «Pe[y]tavin penssa t’en d’anar
    2218   tot drech al castel, sans tardar,
    2219   e dicas a Brianda novella
    2220   che jeu seray anuch amb ella».
    2221   Adonc Peytavin s’avansset
    2222   e drech al castel s’en anet,
    2223   tantost [a]trobet lo donzel
    2224   chi s’esbatia per lo castel.
    2225   Adonc tantost lo saludet
    2226   e dis li: «Cortes donzel[et],
    2227   Blandin vos manda saludar,
    2228   e mays Guilhot de Miramar,
    2229   e seran tantost, senssa falha,
    2230   ayssi am vos, se Dieus my valha».
    2231   Adonch lo donzel lo va aculhir
    2232   an gran gauch sensa mantir,
    2233   e puis s’en va trestot corrent
    2234   devers Brianda verament,
    2235   e va li dire la novella
    2236   che Blandin fora anuich amb ella.
    2237   Adonch[as] Brianda, gratiossa,
    2238   fon [mot] alegra et joyossa
    2239   quant lo donzel et Peytavin
    2240   li disson novas de Blandin,
    2241   e va aculhir verament
    2242   Peytavin alegrament.
    2243   Apres tantost s’en voch anar
    2244   devers Blandin sensa tardar.
    2245   E fes adobar las donzellas
    2246   e als cavals metre la[s] sella[s],
    2247   e montan sus apertament
    2248   e van ver el verayament.
    2249   E quant forem del castel ysitz,
    2250   tantost aqui els los an vistz.
    2251   Adonc Brianda, sans mentir,
    2252   che vi los cavaliers venir,
    2253   tantost son caval va brochar
    2254   e devers el s’en va anar,
    2255   e Blandinet fes aytrestal
    2256   ver Brianda, se Dieu me sal.
    2257   Aqui el s’en va[n] aculhir
    2258   an gran gauch, non vos o cal dir,
    2259   e puys s’en tornan, verament,
    2260   vers lo castel jugant, rissent.
    2261   E quant foron dedins intras
    2262   tantost els son desca[va]lchas,
    2263   e tos ensens s’en va[n] annar
    2264   lay ont els devion sopar.
    2265   Aqui foron taules drissades
    2266   e [bonnes] viandas apparalhadas.
    2267   E van si trestotz assetar,
    2268   e commansseron a sopar.
    2269   Aqui soperon, verament,
    2270   tos emsems, alegrament.
    2271   E quant agron de tot sopat,
    2272   Blandinet dis et a parlat:
    2273   «Tot hom se pensse de co[l]car
    2274   e paussen nos tos tro al jort clar,
    2275   e puys doman nos parleren
    2276   consy no nos governarem».
    2277   Adonch Brianda et las donzellas
    2278   tantost co[l]char s’aneron elas;
    2279   e puissas Guilhot et Blandin
    2280   e lo donzel et Peytavin,
    2281   dins una cambra van intrar,
    2282   e aqui els si van colquar,
    2283   tota la nuich si repausseron
    2284   tro lo matin che si leveron.
    2285   E tantost quant foron levatz,
    2286   Blandin e Guilhot son annats
    2287   per la muralha del castel,
    2288   e aqui tengheron lur conselh.
    2289   Adonch[as] Blandin[et] a dich:
    2290   «Che·m conselhas, Guilhot Ardit?
    2291   Ayssi es Brianda gentil,
    2292   che es francha e humil,
    2293   che jou ame de fin corage
    2294   senssa panser [ges] point d’outrage;
    2295   e ay en cor, si vos plages,
    2296   che per molher jou la presses
    2297   e atressi conselheria
    2298   che, se a vos Guilhot plassia,
    2299   che l’autra sorre fremasses
    2300   e per molher la presesses,
    2301   car mai nos val che·ns molherem
    2302   andous emsems plus che poden».
    2303   Adonc lo bon Guillot Ardit
    2304   li respondet e a ly dich:
    2305   «Si vos, Blandin, o conselhas
    2306   ardidament aquo my plas».
    2307   «Don –dis Blandin– atras tornen
    2308   e a Brianda en parlen».
    2309   Adonquas els atras torneren
    2310   e a Brianda s’en a[ne]ren,
    2311   e Blandin, la va saludar
    2312   e a una part la va tirar
    2313   e dis li: «Brianda, sapias,
    2314   che jou volle, se a vos plas,
    2315   vostra sor prenga per marit
    2316   mon companh[o]n Guilhot Ardit,
    2317   car el es noble cavallier,
    2318   valent e pros e bon gherrier;
    2319   humil, cortois et fort leal
    2320   es atresis, si Dieu me sal.
    2321   E prege vos, si a vos plas,
    2322   che vos per my aysso fayssas.
    2323   Apres vos preghe humilmen,
    2324   aytant cum pode verament,
    2325   che vos my prenghas per marit
    2326   car, per ma fey, tot mon delit
    2327   metray tos temps en vos servir
    2328   tant quant vi[v]ray, senssa mantir».
    2329   Adonch Brianda respondet
    2330   cortessament a Blandinet
    2331   e dis: «Senhor, per v[e]ritat,
    2332   aquo feray jou de bon grat
    2333   car, per ma fe, al mont vivent
    2334   no a un altre, verament,
    2335   che jou ame tant com vos, Blandin,
    2336   lialment an bon cor fin.
    2337   E per ma fe, plus che a vos pla[i]s,
    2338   mot volentiers jou o faray,
    2339   mas preg[e] vos che lo donzel
    2340   sia appellat en aquest conselh».
    2341   Adonc lo donzel fon appellat,
    2342   e d’aysso els ly an parlat
    2343   e lo donzel, verayament,
    2344   respondet lur cortessament
    2345   e dis: «Senhor, aquo my plas
    2346   ardidament che o fassas».
    2347   Adonc [els] van sonar Yrlanda,
    2348   che era sor[r]e de Brianda,
    2349   e Guilhot la va fermar
    2350   devant trestotz e espossar,
    2351   e Blandin feis aytrestal
    2352   de Brianda, se Dieu me sal.
    2353   E quant si foren esposatz
    2354   trestos quatre, et mais jurat,
    2355   Blandinet dis a [na] Brianda
    2356   e a sa sorre na Yrlanda
    2357   che convidesson lur parens,
    2358   car els volien verayament
    2359   che al jort venent de Sant Anthoni
    2360   si fessa lur matrimonii.
    2361   E puis apres e el a dich
    2362   a son companh Guillot Ardit:
    2363   «Guilhot, fassen justas cridar,
    2364   a tot hom che vulha justar
    2365   car vos et jou, vera[ya]ment,
    2366   tenren la taula a tous vennent».
    2367   Ayssi cum o dis ayssi o feren.
    2368   Tantost las justas cridar faren
    2369   e puys, quant venc a la jornada
    2370   che els lur agron donada,
    2371   vengheron de nobles cavaliers
    2372   e gran ren de bons escuders
    2373   per faire honor a [na] Brianda
    2374   e a sa sorre na Yrlanda.
    2375   Aqui feron mot bella festa
    2376   totz ensentz [e] ben e honesta.
    2377   E feron justas e biorst
    2378   che dureron ben .xv. jortz.
    2379   E quant los biortz foron pasatz,
    2380   tot hom estranch s’en es anat,
    2381   e Blandin[et] de Cornivalha
    2382   e Guilhot, se Dieu me valha,
    2383   van remanir an lors molhers,
    2384   e feron cum bons cavaliers;
    2385   e d’aqui non volgron partir,
    2386   ni volgron plus g[u]era seg[u]ir,
    2387   mas che feron cum bona gent;
    2388   e Dieus lor donet pron de ben.

    2389   Aras ve vos che vos ay dich
    2390   cum Blandin et Guilhot Ardit
    2391   atroberon bonas molers,
    2392   car feron com bons cavaliers.
    2393   E pregas Dieus che ayssi vos prenna
    2394   e che ve don a tut e a tute la bonna strenna.

 

    

 Biblioteca del Rialc