Rialc
Rao 79.2
Francí Guerau
1 Cert, com no us veig, senyora de mon cor,
2 vegades mil cuyt morir cascun dia;
3 cert, com no us veig, trist de mi, com solia,
4 d’enyorament mon esperit se mor;
5 cert, com no us veig, se mou ten gran tristor
6 que res no·m plau qui s’acost a delit;
7 cert, com no us veig, de viure·m pren despit,
8 lunyat, de vas, per qui·m ve tal anyor;
9 cert, com no us veig, pus fort creix ma dolor
10 per l’infinit desig que·m ve de vos;
11 cert, com no us veig estich ten enujos
12 que d’elegrar no puch esser senyor.
13 Cert, si no us veig, molt prest, ma bon’amor,
14 veureu de mi un cars molt ultratgos;
15 cert, si no us veig, de mort so perillos
16 per tant amar a vos a qui ador.
Ed. Martín de Riquer, «Francí Guerau, poeta catalán del siglo XV», in Mélanges de langue et littérature médiévales offerts a Pierre Le Gentil, Paris, S.E.D.E.S, 1973, pp. 733-744, a p. 744.