Rialc
Rao 201.1
Fra Vilagut
1 . . .
2 certes dich, pus que la millor
3 de quantes son ne may seran.
4 Donchs, vag’a part dol e tristor,
5 car ja no puch fer de mon dan,
6 pus de tal me trop servidor.
7 Be n’hagen los qui li diran
8 que Deu li do la sua ’mor.
9 Pus la bondat e gran valor
10 que veig tots jorns en ella [’s] gran,
11 tots enuigs m’oblidaran
12 pensan si es digne d’onor.
Ed. Miriam Cabré, Rialc 2000.
Mss.: JKN. Base: J. || L’autore è denominato Vilaregut in N (e così in Rao), Vilagut in JK: quest’ultima forma è confermata, con la garanzia della metrica, dalla sua occorrenza in due versi del componimento di Guillem Tinter (cfr. 177.1). — Manca almeno il primo verso, sicché è parso superfluo intervenire sul secondo (forse: pus qu’es); più probabilmente, si tratta di un frammento di canzone.