Rialc
Rao 127.2
Aznar Pardo
1 O Deu, e quin sospirar
2 ffa lo meu cor luny de vos!
3 car en als no pot pensar
4 si no en vostres amors;
5 per que us sopley, cors donoss,
6 que us recordets
7 com vos am e us he [a]mat
8 e tots jorns vos vull amar;
9 que sens dupte trobarets
10 que·m fets penar.
11 Amich, vostre congoxar
12 m’es greu e molt enugos;
13 per que us prech que remeyar
14 vullats les vostres dolors,
15 que mon cors porffidios
16 n’a aytalls fets:
17 no ama ne amara
18 e diu que no voll amar.
19 Donchs, amich, no perdats temps
20 en treballar.
21 Senyora, mom conortar
22 se convertira en plors
23 si no·m volets estrenar
24 en breu de bostres amors.
25 Ay las, e tan greu socos
26 me trametets
27 com me diets que·ll vostre cor
28 no ama ne voll amar!
29 Senyora, si vos vollets,
30 be·s pot mudar.
31 Amich, lo porffidiar
32 no us ssera jes profitos,
33 car yo no·m puys acordar
34 amar null hom per amos.
35 Greu m’es de vostres dolors,
36 mas vull pensets
37 que·ll meu cor may amara
38 e diu que no voll amar.
39 Donchs, amich, no us agreujets
40 en pus parllar.
Ed. Ana M. Valero, «La Requesta de amor tençonada del poeta Aznar Pardo», Miscellanea Barcinonensia, 41, 1975, pp. 41-47.